De vakantie loopt iets anders dan gepland. We dachten een kleine drie weken op pad te kunnen samen met de Indian Summer en de No Doubt. Maar nu staan we al twee dagen in Duinkerken op de kant voor een provisorische reparatie van een fors gat in de romp en zit er niets anders op dan de vakantie af te breken en zo snel mogelijk terug te gaan naar Bruinisse voor een goede reparatie. Wat is er gebeurd?
We varen tijdens de tocht vanuit Cadzand naar Guernsey in de eerste nacht op zee op een zeer slecht verlichte weerboei langs de Franse kust die niet op de kaart staat en midden in de vaargeul ligt. Zichtbaar op de radar maar die hebben we niet aan in normale omstandigheden. Zijn we een hele Atlantische oceaan mee rondgevaren… Een frontale botsing is het gevolg. Daardoor ontstaat er een flink gat in de romp, deels onder de waterlijn en loopt het eerste compartiment volledig onder water. Gelukkig is de No Doubt dichtbij en even later de Indian Summer ook. Daardoor weten we al snel dat er geen gevaar voor eigen leven is, maar wat met de boot? Houden we die drijvend en krijgen we de SeaQuest enigszins schadevrij aan land?
Eerst proppen we de gaten bovenin het watervaste schot bij het bed van Eline vol met handdoeken. Want daar loopt het water volop door naar binnen. Dat helpt enigszins. Vooruit varen is geen enkele optie. Het water zou dan over het eerste schot lopen wat zou leiden tot waarschijnlijk verlies van de boot. Achteruit varen in een langzaam tempo lijkt te werken. Dan loopt er regelmatig water vanaf voor over het watervaste schot de bilge in en dat kunnen we met de handpomp telkens wegwerken. Maar zodra de boot heen en weer gaat of we varen iets harder, dan komt het water vol over het watervaste schot in de slaapkamer van Eline, en dat krijgen we niet goed weg gepomt.
We roepen de kustwacht op voor noodhulp voor het eerst in ons zeilende bestaan. Zij begeleiden ons naar Duinkerken en komen met twee man aan boord om te helpen pompen. Dit is echt enorm zwaar en na een uur zijn Mira en de meiden echt moe. Toine stuurt de boot achteruit naar de haven en dat is op zee ook niet echt eenvoudig. Drie uur later liggen we eindelijk in de jachthaven. Het is dan 5 uur in de ochtend.
De boot helt teveel naar voren om het water uit het voorste deel te krijgen. Met vereende krachten van de Indian Summer en de No Doubt verplaatsen we het gewicht (zoals het anker en de ketting) naar achteren en dan komt het gat gelukkig boven de waterlijn uit. Nu kan de reddingsdienst met een grote electrische pomp al het water uit de boot pompen. We staan nu op de kant en het gat wordt in drie dagen tijd provisorisch gerepareerd. De werf hier helpt ons goed en ze werken heel hard!
De ‘vakantie’ bestaat dus vooral uit regelen dat de boot goed wordt gemaakt. Gelukkig is alles verzekerd en onze verzekeraar Interpolis helpt ons ook supergoed!!
Daarnaast is het therapeutisch erg goed om drie dagen in Duinkerken op en rondom de boot te zijn om deze toch wel traumatische ervaring met ons gezin te verwerken. We praten veel, analyseren wat er allemaal is gebeurd en wat we hiervan kunnen leren. Ook bedenken we welke constructieverbeteringen er mogelijk zijn, zoals de automatische noodbilgepomp lager in de bilge plaatsen zodat deze eerder gebruikt kan worden in plaats van de handpomp, en gaten in het voorschot voor electriciteitsleidingen dichtmaken zodat hier geen water door naar binnen kan komen. Daarnaast zijn er volop schoonmaak klussen en wassen met vieze handdoeken te draaien. Dat houdt ons deze dagen goed bezig.
Terugkijkend op alles blijft de hoofdgedachte … enorm schrikken om zo’n aanvaring mee te maken. En ook veel geluk gehad met zo’n degelijke boot en rustig weer. Het had met de boot heel anders kunnen aflopen en daar zaten we dichtbij. Maar het is ook een ervaring waar we veel van leren, wat we als gezin goed hebben doorstaan, met helder blijven denken zonder in paniek te raken, en daar zijn we ook echt trots op! Al met al weer veel geleerd ….