Het is 5 jaar geleden dat we in Zuid-Bretagne zijn geweest, dus het lijkt ons leuk om daar weer eens naar toe te gaan. Mede omdat vriendenboten ook die kant op gaan. Het is de uitdaging om in een zomervakantie met een relatief kort tijdsbestek de eerste week daar te kunnen komen.

Door het instabiele zomerweer met relatief veel en diepe depressies door het kanaal en zelfs in Zuid-Bretagne wordt de hele vakantie behoorlijk bepaald door het weer. Veel meer dan anders. Wij zijn niet de enige die daar last van hebben; in heel Europa is het weer extremer dan anders. Dan liever in ons geval maar wat meer regen en wind en koelere temperaturen in plaats van hittegolven, branden, overstromingen en grote hagelstenen die veel kapot maken.

Tussen alle depressies door is de heen- en terugweg in meerdere grote stappen met ons tweetjes goed te doen. In Zuid-Bretagne zelf brengen we twee weken door waarvan 10 dagen gezellig met onze dochters (die komen de heen- en terugweg relaxed per trein). We zijn wel wat beperkter door het weer en doen daardoor veel minder plaatsten aan. Bij Toine op het werk is het spannend, en dat loopt voor een deel gewoon door. Ook dat maakt de vakantie een beetje anders dan anders. Daarnaast hebben we de pech dat de genua geduurde de vakantie steeds verder delamineert en uiteindelijk onbruikbaar wordt met een groot gat erin. Dat is wel wat vroeg na 8 jaar, dus flink balen ☹️. Ook doet de windmeter het soms wel maar meestal niet. Dat is irritant maar niet echt vervelend want de windrichting doet het nog wel en de windsterkte kunnen we ook wel op gevoel inschatten.

De heenreis lukt hink-stap sprong in 8 dagen van Bruinisse naar Benodet. Met twee verwaaide dagen in Duinkerke, een dagje op Alderney en een nachtstop op een mooie ankerplaats ten zuiden van Camaret.

We varen op donderdagavond na terugkomst van m’n werk vanuit Bruinisse meteen naar Breskens toe. Om zo de volgende dag al naar Duinkerke te kunnen voordat de eerste depressie in het weekend langs komt. Alle sluizen en bruggen werken maximaal mee. Het is intensief navigeren in het donker op de Westerschelde (lang leve de thermische camera 😎). Om 3 uur meren we in Breskens aan. Na wat uren slaap vertrekken we om 11 uur met het tij mee naar Duinkerke. Het eerste deel is motorzeilen maar na Zeebrugge kan de motor uit en is het zelfs heel sportief zeilen, hoog aan de wind met bft 5-6. We krijgen een prima plek in de haven, dat is fijn, want we weten dat we twee dagen verwaaid liggen voordat we verder kunnen. De tijd besteden we goed met klussen op de boot (Toine), mooie wandeling maken (Mira), lezen en film kijken en het werk loslaten (Mira). Ook boeken we de treintickets voor de meiden voor de heenweg, want we weten nu wel dat we over ruim een week in Lorient kunnen zijn.

 

Op maandagochtend 5 uur gaan we weer door. We weten dat het de eerste uren tegen de wind in is, maar anders is binnen een week in Bretagne komen niet mogelijk. De boot doet het goed, het is hakken met 5-6 bft tegenwind tegen een tijzee in met stroming mee het nauw van Calais door. In de loop van de middag zou de wind echt minder moeten worden. Eenmaal voorbij Cap Gris-Nez gaat de stroming tegen staan en worden de golven en de wind niet echt minder. Daar hebben we geen zin in en buigen af naar Boulogne voor een tijstop van 6 uur. In de avond gaan we weer door, de stroming staat weer mee, de wind is minder maar er staan nog flink wat golven. Pas 2 uur ‘s nachts wordt de zee echt rustig. Midden in de nacht komen we de Mariste tegen die op weg zijn naar huis; we kletsen even gezellig op de marifoon 😃. De volgende dag tuffen we rustig door op de motor over een vlakke zee met als doel Alderney. Op precies de goede plekken hebben we flinke stroming mee en daardoor zijn we er al rond 18 uur. Mooi op tijd om gezellig met de NoDoubt uiteten te gaan (die daar al zijn). Heel gezellig 😊.

Zij gaan de volgende dag door naar Engeland en wij maken een mooie wandeling van 15 km heel Alderney rond. In heerlijk zonnig weer. Eén van de hoogtepunten van onze vakantie. We liggen er voor anker en wat zijn de davits met de bijboot dan handig. Daar zijn we superblij mee 😃. Ook tijdens het varen in een zee met golven hangt de bijboot rustig en zeer stabiel in de davits achter de boot.

Midden in de nacht om 0.00 uur als er geen tegenwind meer is gaan we door naar Bretagne. De eerste uren kunnen we zeilen met stroming mee. Daarna gaat de motor erbij aan. Regelmatig zien we kleine dolfijntjes 🐬. Het is een zonnig dagje en een rustige zee en zo komen we net voor het donker in de ankerbaai ten zuiden van Camaret aan. Een prachtige plek om te liggen en een goede nacht te maken. We blijven een tij extra liggen waardoor we rustig kunnen opstaan en eind van de ochtend doorgaan voor het laatste deel van de heenreis door Raz du Seine naar Benodet. We kunnen heerlijk zeilen met de gennaker en later bij meer wind met groot en genua. Missie heenreis is geslaagd 👍😃. We gaan heerlijk uiteten op een terras in het zonnetje en vroeg naar bed, na nog even gezellig gekletst te hebben met de Vryheit en Summerbreeze (ook HRC connectie-leden).

 

Het weekend brengen we voor anker door op de Odet rivier vanwege een depressie. Dat komt voor ons prima uit om lekker tot rust te komen en er is ook een Formule 1 race. Ook nu zijn we weer blij met de davits en bijboot; daardoor kan ik heel makkelijk even afgezet worden op het land om te wandelen terwijl Toine de kwalificatie kijkt. Op zondag regent het de hele dag en blijven we binnen.

Maandag gaan we door naar Lorient om daar de Calanche te ontmoeten en de dag erna Eline en Marinthe van de trein te halen. Er staat nog een flinke deining met weinig wind, maar gelukkig voldoende om te zeilen. We worden hartelijk ontvangen door Claude en Jeanette en gaan gezellig samen borrelen en uiteten. Wat hebben we de volgende dag geluk met het weer ☀️☺️. Na in de ochtend wat geklust te hebben (de mannen) maken we een fietstocht van 21 km. Op Komoot uitgezocht en dat pakt boven verwachting goed uit. Zeker ook een hoogtepunt van deze vakantie. Na het fietsen borrelen we gezellig op de Calanche met heerlijke hapjes van de markt. De ontmoeting was van korte duur. Door het rare en onzekere weer gaat de Calanche al naar het noorden. Wij halen de meiden van de trein en eten vooraf ontzettend lekker in een Caribisch tentje dichtbij het station. Dat zijn van die leuke toevallige vondsten.

 

De meiden zijn het weekend hiervoor in Londen met Sam en Jonas en hebben een hele voorspoedige treinreis vanuit Londen naar Lorient. Heel erg leuk om elkaar weer wat langer te zien 😊🥰. Dit jaar zijn we tot nu toe nog maar 1 weekend met ons viertjes geweest. De eerste stop wordt Île de Groix; het eiland hier voor de kust, maar een klein uurtje varen. Dat komt goed uit met alle werkoverleggen die Toine heeft. We liggen op de vertrouwde plek vlak voor de reddingsboot. Dit blijft altijd een leuk eiland. Ik doe wat boodschappen en samen met Marinthe halen we verse oesters voor de borrel. ‘s Avonds eten we een heerlijk stuk vlees van de BBQ (waar we in totaal door het weer maar twee keer gebruik van maken; de eerste en de laatste avond met de meiden). We blijven een dagje liggen en er is regen voorspelt. Wellicht alleen miezer-regen? Eline en ik wagen het erop en gaan een wandeling rondom de west helft van het eiland maken. In het begin miezert het licht en is het heel goed te doen. Maar eenmaal aan de andere kant van het eiland begint het steeds harder te regenen. Er zijn geen plekken om te schuilen en we zijn toch al nat dus lopen maar door. Als het water vanaf de natte broek in onze schoenen begint te lopen en we soppen in onze schoenen besluiten we de kortste weg naar huis te nemen. Zo nat ben ik tijdens het wandelen nog nooit geworden 💦🌧️. Het duurt twee dagen voordat de schoenen uiteindelijk weer helemaal droog zijn. De rest van de dag blijft het regenen en we gaan er alleen nog maar uit om uiteten te gaan in een gezellig restaurantje aan de kop van de haven.

 

De volgende dag schijnt de zon weer en is het tijd om door te gaan richting Quiberon. Na een paar uur zeilen vinden we een mooie ruime ankerbaai ten zuiden van het stadje. Fijn om even alleen te kunnen liggen zonder directe buren. We kijken ‘s avonds een hele mooie film (The Imitation Game) op aanraden van Marinthe. Goede keuze!

We hebben met de Indian Summer afgesproken om te ankeren bij Île-d’Houat, een uurtje varen vanaf onze ankerplaats. Het ligt meteen niet echt lekker, vol met boten en flinke rollers de baai in. Dan lagen we afgelopen nacht een stuk beter, maar we kijken het maar even aan. De kinderen doen gezellig spelletjes met elkaar op de Indian Summer en de volwassen kletsen bij op de SeaQuest. Net als we aan het eind van de middag willen gaan borrelen op de Indian Summer trekt de wind opeens enorm aan. Boten om ons heen krabben met hun anker richting onze boot. Dit is niet fijn en we besluiten te vertrekken naar de ankerbaai van gisteren. Daar hebben we een gezellige avond met lekkere vleesspiezen van de Indian Summer en frietjes uit de airfryer van ons.

De komende week komt er weer een flinke depressie aan. Wat zullen we doen? De Summertjes besluiten terug naar het noorden te gaan. Ook die ontmoeting is door het weer helaas ook van korte duur. Ons geeft het meer rust om naar Vannes te gaan. Maar kunnen de meiden dan mee terugvaren (en op tijd thuis zijn voor de verhuizing van Marinthe naar Adam) of moeten we toch treintickets boeken en zijn die er dan nog wel? Die onzekerheid geeft de nodige onrust. Ik kijk altijd liever wat verder vooruit en Toine wil juist niet te vroeg besluiten want het weer kan nog veranderen. Uiteindelijk vinden we een goede middenweg door af te spreken dat we over 3-4 dagen het besluit nemen en tot die tijd het laten rusten.

 

Het is dan nog een mooie zonnige (zon)dag en we varen de golf van Morbihan in naar Île d’Arz om daar een paar uurtjes te ankeren voordat het hoog water is om naar Vannes te varen. Eline en ik maken een leuke wandeling heel het eiland rond (wederom dankzij de davits dat we zo makkelijk even naar de kant kunnen) en Toine en Marinthe kijken de F1. Daarna varen we met hoog water het laatste smalle stukje richting Vannes. Altijd een leuk stadje om te liggen.

Door het slechte weer blijven we 4 nachten liggen. Het gaat de komende dagen hard waaien. Ook onze vrienden die al in Noord-Bretagne zitten hebben hier last van. Deze depressie diept verder uit en wordt storm Hans die Scandinavië later in de week enorm teistert. De kuiptent gaat op (is voor ons heel ongewoon in de zomer) en dat geeft iets meer leefruimte. De eerste dag maak ik in de ochtend een mooie wandeling van 14 km als het nog droog is. De tweede dag gaan we (de meiden en ik) winkelen. We nemen de tijd en kopen alle drie leuke kleding. Ook boeken we het treinticket voor de meiden terug naar huis vanuit Lorient; ze gaan een paar dagen eerder terug dan we in gedachten hadden. Maar dit past het beste in het weerbeeld en geeft iedereen veel rust. Die avond gaan we met de bus naar de bioscoop voor de film Oppenheimer en met de Uber weer terug. Wat een mooie en heel indrukwekkende film!

 

De laatste dag regent het regelmatig maar niet zo hard en niet de hele tijd. Wel waait het heel hard. Eline en ik maken tussen de buien door een leuke wandeling en Toine gaat het eerste stukje mee. ‘s Avonds gaan we avondvullend uiteten in een fantastisch restaurantje om te vieren dat Marinthe haar bachelor heeft gehaald. We kijken samen terug op de afgelopen 3 jaar; een hele mooie en bijzondere avond 😊🥰.

Op donderdag is het tijd om te vertrekken zodat we vrijdag eind van de dag in Lorient kunnen zijn waar de meiden op zaterdagochtend de trein nemen. In de regen (met kuiptent op) varen we Vannes uit de golf van Morbihan in en zoeken een ankerplaats op. Het blijft de hele dag regenen en iedereen doet iets voor zichzelf. ‘s Avonds kijken we samen een film. Op vrijdag schijnt de zon weer, en varen we de golf uit richting de zuidpunt van Quiberon; hoog zeilen met een mooie snelheid en stroming mee. In de doorgang stroomt het 2-3 knopen en staan er flinke golven. Sportief zeilen. Eenmaal overstag ziet het eruit dat we al zeilend Lorient kunnen halen. Mooi! Wel zetten we er een rif in om het wat comfortabeler te maken. De genua begint bovenin flink te delamineren; van de drie laagjes hangt er één laag op een groot vlak al los. In Lorient hebben we een hele leuke laatste avond met ons viertjes, met lekker gebakken eend op de BBQ.

Zaterdagochtend brengen we de meiden met de bus naar het station in de regen. Het is een enorme lange trein en ze zitten helemaal in de laatste wagon. Op de terugweg gaan we langs een grote supermarkt. De rest van de dag rommelen we op de boot met wassen en schoonmaken. Er staat nog een te harde wind om al verder te gaan. Dat kan de volgende dag gelukkig wel. De start van de terugweg.

De terugweg gaat voorspoedig. Heel fijn dat het een groot weergat is zonder stress van langstrekkende depressies. Vanuit Lorient varen we in 6 uur naar een mooie ankerplek bij Île les Glenan, kruisend hoog aan de wind. Daardoor begeeft de genua het helemaal; die durven we niet meer te gebruiken. Nu door is nog wind tegen, dus we vertrekken pas de volgende ochtend met heel weinig wind op de motor in de mist. Eenmaal bij de westpunt van Bretagne trekt het open en is het lekker zonnig. Op een vlakke zee tuffen we door Raz du Seine en Île le Four met stroming mee. Zo varen we ook de nacht in op weg naar Studland Bay aan de Zuid-Engelse kust. In de ochtend steekt de wind op en kunnen we zeilen pal voor de wind met groot vast door de walder en de kotter op de boom. In de middag gaat het steeds harder waaien (we schatten in tussen de 20 en 30 knopen); met stroming mee gaan we als de brandweer. We tikken een maximum snelheid van 12.8 knopen aan; sportief zeilen met een flinke zeegang ⛵️👌. Als we rond 18 uur de stroming tegen krijgen draaien we de beschutte Studland Bay in. Wat is het daar heerlijk rustig. Fijn om hier vannacht rustig te kunnen liggen in plaats van door te varen.

 

De Summertjes liggen op Cowes en gaan naar Eastbourne. We besluiten gezellig mee te gaan. Het is een dag lang motoren in het zonnetje op een vlakke zee. Toine heeft een spannende stuurgroep en kan deze dankzij onze goede 4G antenne gewoon onderweg doen. Eenmaal in Eastbourne gaan we lekker uiteten naar de Thai en meteen daarna naar bed.

Om 7 uur gaan we weer door naar Nieuwpoort. Ook vandaag is het een lange dag motoren op een vlakke zee. Met dit weer steken er massaal bootjes met vluchtelingen over naar Engeland. We horen op de marifoon een reddingsoperatie omdat er ‘multiple people’ in het water liggen. De Summertjes zien een bootje met wel 50 mensen. Wat een akelig gezicht, hoe goed hebben wij het dan toch vergeleken bij hen. Later lezen we in het nieuws dat er die dag 750 migranten zijn overgestoken. Ook zien we een paar kanaalzwemmers die het kanaal over zwemmen begeleid door een bootje. Om 21 uur komen we in Nieuwpoort aan en drinken nog gezellig bij de Summertjes een kopje thee.

Het tij dwingt ons weer om vroeg op te staan en om 7 uur varen we Nieuwpoort uit naar Cadzand. Het is maar 4 uurtjes varen. Dat is fijn, want het is een mooie zonnige dag en ik ben wel weer eens toe aan een wandeling ☀️🚶‍♀️. ‘s Avonds gaan we samen uiteten in strandtent Piraten. Een mooie afsluiting van de vakantie.

In ons normale vakantie-patroon varen we vanuit Wight altijd in één keer naar Nederland met een nacht doorvaren. Goed om eens te ervaren hoe het ook in dagtochten kan en het is heel gezellig om dit met de Summertjes te doen. Bij een nacht doorvaren is gevoelsmatig de tijd op zee korter, en daar gaat toch wel onze voorkeur naar uit ☺️.

We zijn weer terug in Bru. We zijn blij om weer ‘thuis’ te zijn. ‘Thuis’ lijkt voor ons een relatief begrip want ook op vakantie zijn we op de boot net zoals we ‘thuis’ zijn in Bru. Toch voelt het anders en dat komt door op de boot te zijn en te voelen waar je bent ALTIJD in combinatie is met de plek waar de boot is. En dat is best bijzonder ☺️.

Overnachtingen:
Haven: 14
Anker: 9
Zee: 3

Dus relatief veel geankerd gezien het weer en dat hebben we ook bewust opgezocht.