Yessss … we zijn in Horta! Wat voelt het goed hier (weer) te zijn! Wederom een mooie mijlpaal, weer terug in Europa en 1.510 nm dichter bij huis. We hebben nu in totaal 3.230 nm gevaren en hebben nog ongeveer 1.500 te gaan tot thuis in Bruinisse.
Het is een prima oversteek met vele uren halve wind 4 bft! Dat is zeker op de Noord Atlantische Oceaan van west naar oost op een hogere noorderbreedte graad niet zo heel gebruikelijk. Dat kunnen lastige oversteken zijn met grote kans op een storm onderweg. Dat weten we uit eigen ervaring toen we met de Brandaan in 2010 vanuit New York naar de Azoren zijn gevaren. We hebben toen onze eerste echte stormervaring opgedaan met 18 uur bijliggen in windkracht 9-10. We hebben dan ook geen enkele twijfel om het weervenster dat zich aandient te benutten en de route via IJsland te laten voor wat het is. Bovendien liggen er nu nog teveel ijsbergen rondom Newfoundland, zo’n 82. IJsland zetten we gewoon op de wensenlijst voor de toekomst 😉.
We varen in totaal 1.510 nm in 9 dagen en 9 uur (dat is 6,7 knoop gemiddeld) met 149 zeiluren en 76 motoruren. We zitten precies tussen twee stormdepressies in en dat blijft zo de hele oversteek met alleen een staartje van een systeem ten noorden van ons dat halverwege een nacht met flinke wind geeft en wat venijn in de staart de laatste dag naar Horta met flinke wind en hoge golven rondom een hoge druk gebied. Top om te merken dat het investeren in het maken van goede weeranalyses zich in de praktijk uitbetaalt 😉.
We doen deze oversteek echt als gezin doordat we ’s nachts voor het eerst alle vier een wacht van drie uur pakken. Dat voelt heel bijzonder en waardevol en maakt de oversteek voor de meiden leuker met eigen verantwoordelijkheid. Eline begint tussen 21.00 en 0.00 uur met Toine stand-by slapend op de bank in de kajuit. Marinthe tussen 0.00 en 3.00 uur met Mira stand-by op de bank in de kajuit. Toine tussen 3.00 en 6.00 uur en Mira tussen 6.00 en meestal 10.00 uur totdat iedereen weer uit bed is. Zo krijgen wij veel meer slaap in de nachten zelf en dat is een ongekende luxe 👍. De meiden pakken de wachten heel serieus aan en leren per nacht bij, inclusief de uitgebreide maar ook tikje complexe navigatie met radar en bewakingszones, AIS bakens van boten en thermische camera.
Vaak is er mist en heeft buiten wacht houden geen zin. We brengen de wachten dan ook allemaal binnen door achter de kaartentafel met het grote navigatiescherm en de iPad, met regelmatig checks buiten. Het grote navigatiescherm heeft Toine mooi opgedeeld in drie delen: de kaart met bootpositie en AIS-alarm op 2 nm, het radarscherm met radar-alarm en een schermpje met allerlei informatieblokjes zoals windsnelheid, watertemperatuur etc. Daarnaast nog de iPad met daarop de windinformatie, motorinformatie of thermische camera van ons andere navigatiescherm. We merken al snel dat we daardoor binnen veel meer ‘zien’ dan buiten. Degene die wacht houdt mag het matras in het kleine gangetje bij de kaartentafel gebruiken voor hazenslaapjes van 15-18 min. Ook heeft iedereen hierdoor even een momentje het rijk alleen als de rest van de boot slaapt. Om 0.00 uur is het altijd even een gezellig familie-ontmoetingsmomentje want dan wisselt iedereen van plek. Al snel voelen we ons alle vier goed bij dit vaste ritme en is deze oversteek echt genieten, juist ook voor de meiden.
Naast dat de meiden wachten lopen doen we overdag ook meer samen dan tijdens vorige tochten. Elke middag kijken we samen een film en de rest van de tijd zitten we veel buiten met regelmatig leuke gesprekken. Gezellig als familie bij elkaar op de verlate oceaan, ver weg van alles en iedereen. We komen heel weinig schepen tegen die meestal op grote afstand alleen via de AIS te zien zijn.
We genieten volop van de wijze waarop de SeaQuest vaart; het is een perfecte boot voor dit soort tochten. Zowel qua zeilgedrag in allerlei soorten weer als alle apparatuur die aan boord is. Mooi dat alle investeringen en vele uren werk van Toine zich ook echt uitbetalen in de praktijk 👍.
De oversteek van dag tot dag …
Dag 1
We vertrekken 7.00 uur op de motor de ankerbaai uit. Om 9.30 uur kan de motor uit en zetten we de zeilen in klaverstand. Om 11 uur gaan beide zeilen vol uit naar bakboord en zeilen we de rest van de dag halve wind met 4 bft, lekker in het zonnetje met een blauwe lucht. We zitten veel buiten. Wat een goed begin!
In de nacht trekt de wind aan tot 5 bft en in de vroege ochtend is ‘ie even 6 bft. Prima zeilen met rif 2, maar de boot beweegt behoorlijk en daardoor krijgen we niet veel slaap. Ach, dat halen we de komende nachten wel weer in.
Etmaalafstand: 167 nm
Temperatuur zee: 2-4 graden
Dag 2
De hele dag zeilen we halve wind 4 bft in de zon. In de middag zien we twee grote walvissen op enige afstand. We zien ze spuiten, hun grote lijven zwemmen en met hun staart omhoog onderduiken. Wat een prachtig gezicht. Ook de hele nacht kunnen we blijven zeilen met halve wind 4 bft.
Etmaalafstand: 176 nm
Temperatuur zee: 4 graden
Dag 3
We zeilen door met halve wind 4 bft tot aan het begin van de avond. De laatste paar uurtjes zelfs met de genaker erbij. Ook dit is weer een zonnige dag, we zitten veel buiten en hangen de vislijn uit. Helaas zonder resultaat. We zetten de klok een uur vooruit en hiermee overbruggen we het eerste uur van de totaal drie uur (tijdsverschil tussen Canada en Azoren). Om 19 uur gaat de motor aan en zo tuffen we rustig de hele nacht door in de mist op een redelijk vlakke zee. Het enige spannend is dat we deze nacht zuidelijk van het ijsbergen-gebied varen (dat zo’n 50 nm ten noorden van ons ligt). We houden daarom de radar extra in de gaten.
Etmaalafstand: 146 nm
Temperatuur zee: 4-5 graden
Dag 4
De hele dag varen we op de motor midden in het hoge druk gebied. Dan denk je aan zon, maar dat vertaalt zich hier in mist 😅. In de middag komt er een tanker op 1 nm afstand langs op weg naar Boston, maar die zien we niet, we horen alleen zijn misthoorn. We zien regelmatig kleine dolfijntjes springen rondom de boot. Aan het eind van de dag varen we de bank van Newfoundland af (is maar 50 m diep) en komen we in de diepe oceaan (2-3 km diep). Dat levert even een onrustige zee op ondanks dat er geen wind is. De nacht is wederom rustig met weinig wind op de motor in de mist.
Etmaalafstand: 147 nm
Temperatuur zee: 5 graden (en even 1.7 graad)
Dag 5
Om 6.00 uur verdwijnt de mist en vandaag klimt de zeetemperatuur stap voor stap omhoog tot 17 graden. We zijn dus duidelijk in het Golfstroom gebied aangekomen. Om half 10 kan de motor uit en zetten we de zeilen vol. Al snel brengen we de zeilvoering terug naar rif 1 in beide zeilen, en vervolgens naar rif 2 in beide zeilen. In de middag nog verder terug naar rif 3 in groot met de kotter. We zoeken wat naar de juiste koers omdat we redelijk hoog moeten varen en dat is niet comfortabel in bft 5 en gaan daarom tijdelijk wat noordelijker varen.
We zoeken allemaal de survival stand op en doen weinig anders dan liggen en een beetje eten en drinken.
In het begin de avond wordt het echt heftig met bft 6-7 en flinke golven doordat er 2 knoop stroming tegen de wind in staat. We brengen de zeilvoering terug naar rif 4 in groot en kotter gereefd en dan gaan we nog steeds 7-8 knopen. De wind giert om ons heen. Toine zit buiten met zeilpak aan en zoekt naar de beste koers ten opzichte van de golven die suizend en brekend op ons af komen. Gelukkig doet de SeaQuest het echt fantastisch, wat een top boot! In de nacht worden de golven iets minder doordat de stroming mee gaat staan en is het wat beter te doen maar tot in de ochtend houden we bft 6-7.
Ja, zoals Marinthe zegt, ook dit soort weer hoort bij een Atlantische oversteek. Het is heel goed weer eens te ervaren hoe de boot en wij als bemanning het doen in dit soort omstandigheden. Dat geeft veel vertrouwen en raar genoeg raak ik hierdoor juist mijn onrust over wat er allemaal nog aan slecht weer kan komen kwijt 😉. We zijn op de helft! Maar daar staan we niet zo bij stil door het heftige weer.
Etmaalafstand: 174 nm
Temperatuur zee: 2-17 graden
Dag 6
De wind zakt weer terug en vanaf 10 uur zeilen we weer met halve wind 4 bft en ook nog eens 1-2 knoop stroming mee. Dat is top zeilen! Nog maar 500 nm te gaan tot Flores. Met het stijgen van de zeetemperatuur gaat de omgevingstemperatuur ook omhoog. De verwarming kan uit en we verruilen de joggingbroeken en sokken voor korte broek en t-shirt. Het zonnetje probeert door te breken maar dat lukt niet erg en de hele dag houden we mist. We eten ’s avonds heerlijke hutspot met spekjes, worst en gebakken spruitjes erdoorheen. Dat past wel bij deze sfeer.
Etmaalafstand: 172 nm
Temperatuur zee: 17 graden
Dag 7
Tot 20.30 uur kunnen we de hele dag zeilen halve wind bft 4 op een rustige zee. De mist is opeens weg en het zonnetje breekt door en zo wordt het een heerlijk relaxte dag met veel zon met regelmatig springende dolfijntjes om ons heen. Wederom proberen we te vissen … zonder succes. Maar het helpt ook niet dat het verkoopplastic nog om het haakje zit 😉. De klok gaat vandaag weer een uur vooruit. In de avond starten we de motor omdat er te weinig wind is maar we houden de zeilen er de hele nacht bij zodat het toch een beetje als zeilen voelt en de motor minder verbruikt.
Etmaalafstand: 158 nm
Temperatuur zee: 17 graden
Dag 8
Om 7.00 uur komt de weinige wind die er is teveel van achteren en gaan we verder alleen op de motor op een vlakke zee. We zitten opnieuw in een hoge druk gebied, het is lekker warm en we zitten veel buiten. In de middag zetten we zelfs de bimini (zonnetent) op, zo warm is het. Ook zijn we door deze warme zonnige dag allemaal verbrand.
Etmaalafstand: 154 nm
Temperatuur zee: 20-22 graden
Dag 9
De wind trekt wat aan en we kunnen weer zeilen. Dit keer halve wind over stuurboord. Dat is opeens behoorlijk wennen omdat we de hele tocht al over bakboord liggen. Voor onze boot duikt een spitse driehoekige vin op van een groot beest. We sturen meteen bij en gaan er omheen. Dit kan niet anders dan een vin van een Orca zijn is onze analyse.
En dan opeens in de middag … land in zicht! We zien Flores met zijn hoge bergen op 35 nm afstand liggen. Wordt dit de laatste dag? Kunnen we vanavond in de kleine jachthaven van Flores liggen? We bellen de jachthaven … er is voldoende plaats omdat de meeste boten al vertrokken zijn vanwege de harde wind die de komende dagen pal de baai in zal staan en een vervelende swell gaat opleveren in de haven. Tja, wat is wijsheid? We besluiten om er in ieder geval even te gaan kijken. We komen er toch langs en het is maar een uurtje om richting Horta.
Als we de baai invaren is het gevoel al niet goed. Er staat nu al een behoorlijke deining en de echte harde wind moet nog komen. We kijken heel even in het kleine haventje met ienimini steigers en keren meteen om. Dit is geen goede plek voor onze boot in deze weersomstandigheden!
Dus net als 8 jaar geleden zetten we koers richting Horta met nog 125 nm extra te gaan. We denken dan nog dat het een relaxte tocht gaat worden met halve wind 4-5 bft. Niet dus … tot 3.00 uur (einde wacht Marinthe) gaat het nog wel, maar daarna gaat het steeds harder waaien (6-7 bft) met veel regenbuiten die de extra wind met zich meebrengen. Ook de golven worden steeds hoger en slaan tegen de boot aan en af en toe breekt er een golf in de kuip. Dit lijkt erg op de ervaring halverwege deze tocht. Ook nu doet de SeaQuest het wederom fantastisch, en de bemanning ook, alleen met heel weinig slaap. Ach, we zijn er toch bijna.
Etmaalafstand: 166 nm
Temperatuur zee: 20-22 graden
Dag 10
De harde wind, hoge golven en regenbuien blijven totdat we in het begin van de middag bij de zuid-west punt van Faial (eiland waar de plaats Horta op ligt) zijn. Al snel varen we in de luwte van de zuidkant van het eiland met een rustig windje en een lekker zonnetje. Alle zeilen gaan uit zodat ze kunnen drogen. Het laatste stukje de hoek om is het nog even tegen de wind en golven in met zeilen weg op de motor. En even later varen we tussen de pieren door de beschermde baai van Horta in! We zijn er!
Helaas is de haven helemaal vol en moeten we ankeren in de binnenbaai. Na drie pogingen (met wat te weinig ketting) liggen we goed en mooi beschermd achter de buitenkade. Toine en de meiden maken in een record tempo de bijboot klaar zodat we de kant op kunnen. Wat sheaky voelt het om met zeebenen weer op de kant te staan na 12 dagen 😉. Snel checken we in en dan op naar de biefstuk! We komen met de tip van de havenmeester uit bij het steengrill-restaurantje waar we 8 jaar geleden ook hebben gegeten met de Barbarossa en Valentijn. Heerlijk eten! ‘Alleen jammer dat ik het wel zelf heb moeten bakken’, aldus Marinthe 😉.
Etmaalafstand: 50 nm en 16.00 uur aankomst in Horta
Temperatuur zee: 20-22 graden
We liggen inmiddels na een eerste goede nacht achter het anker op een mooie plek in de jachthaven. Heel fijn, zeker nu vandaag de wind nog wat harder wordt. We gaan de komende dagen maar eens heerlijk van de Azoren genieten!