Na een intensieve periode van voorbereiding is stap 1 van ons avontuur gezet en daarmee is de spits eraf … de vlucht van Mira en de meiden naar Toronto voor familiebezoek bij Teun en zijn kids.

De afgelopen weken zijn extra intensief door de onzekerheid hoe lang de bootreparatie duurt. Die is al 4 weken gaande en nog net niet klaar. Daarom blijft Toine nog een weekje langer thuis. Met daardoor ook iets meer tijd om zijn werk goed af te ronden.

Intensief door de hoeveelheid van onderwerpen die er spelen. Het nauw volgen van de voortgang van de bootreparatie, het goed afronden van het werk, het netjes achter laten van ons huis en het afscheid nemen van familie, vrienden en collega’s met hele mooie en warme woorden. Hartverwarmend en wat voelt dat als een enorme rijkdom! Ook dat is een bijzondere kant van een jaar weg gaan.

Voor Eline ook behoorlijk intensief door een week zeilkamp met weinig slaap, meteen gevolgd door een week kamperen met vrienden in Renesse en meteen daarna gisteren afscheid nemen van haar beste vriendinnen. Een aanslag op haar lijf en daarom nu ook flink verkouden. Ze slaapt dan ook een groot deel van de vlucht. Marinthe begint nog het meest uitgerust aan ons avontuur. Na weekjes gezelligheid gevuld met fruitplukken met Tess, meedoen aan een tennistoernooi met een tweede plaats in DE4 en een paar dagen meevaren met de Indian Summer is zij er helemaal klaar voor. Ze kijkt de hele vlucht films en heeft helemaal geen slaap. En Mira, ik ben moe door wat kortere nachten, maar heb de rust nog niet om te slapen in het vliegtuig. Dat komt de komende week wel schat ik zo in.

Het is nog moeilijk voor te stellen wat er nog allemaal gaat volgen en we bekijken het dan ook stap voor stap. Met de strategie (vooral Toine kan dat erg goed) om niet verder vooruit te kijken dan nodig is. En zeker niet teveel in detail bezig te zijn met een stap waar we nog lang niet aan toe zijn. Toine kijkt in deze tijd niet meer dan een dag vooruit. ‘Dat is al challenging genoeg’ ;-).

Stap 1 is dus het vliegen van Mira en de meiden naar Toronto. We zijn vanmiddag bij Teun aangekomen. Erg leuk om hem weer te zien en heel vertrouwd om hier te zijn.

Stap 2 is het afronden van Toine’s werk, het echt achterlaten van het huis én natuurlijk het overhandigen van de boot aan de PYD crew. Gelukkig gaat de bootreparatie voortvarend. Vandaag en maandag ronden ze het constructiewerk af, inclusief het verven van de buitenkant. Daarna nog de nieuwe boegschroef erin, dan schoonmaken, het water in, de mast erop en alle bedradingen aansluiten. We hopen dat de boot woensdag in het water ligt en dat Toine donderdag een proeftocht kan maken naar Breskens om daar op vrijdag de boot aan de PYD crew te overhandigen. Precies op tijd om zaterdagmorgen naar ons toe te komen.

Stap 3 is ook met Toine erbij wat dagen genieten in en rondom Waterloo bij Teun. Met vervolgens als plan om 5 september naar Halifax, Nova Scotia, te vliegen. Daar zal de PYD crew onze boot in de loop van september afleveren.

Stap 4 is het volgen van de delivery van de boot (ook op onze site te volgen onder het kopje ‘waar zijn wij’  (of dus eigenlijk ‘waar is onze boot’)) en ondertussen genieten van een vakantie op Nova Scotia. We weten nog niet hoelang, dat is geheel afhankelijk van de duur van de delivery en dus van het weer dat de crew onderweg heeft. Via Iridium Go zal er elke 6 uur een plotje worden gezet op de kaart.

Stap 5 is het overnemen van de boot in Halifax om vervolgens in een paar weken langs de oostkust van Amerika naar Florida te varen, een tocht van een kleine 1700 mijl.

Vervolgens is stap 6 pas het echt aankomen in Florida, Deerfield Beach, om daar ons leventje voor een aantal maanden op te pakken. Nog heel wat stappen te gaan dus voordat het zover is ;-). Naar verwachting niet eerder dan half oktober.

Zo alles bekijkend heeft de aanvaring ook zeker voordelen. De boot wordt er met zekerheid steviger door en wij hebben extra vrije tijd in Canada.

We gaan maar eens beginnen met komende week genieten van tijd doorbrengen met Teun en zijn kids!