Deze zomervakantie hebben we voor de verandering de bestemming vooraf al vastgesteld …. we willen deze zomer echt graag naar Zuid-Bretagne …. en daarom is het vooral afwachten of het weer de eerste week goed gaat meewerken. Dat is zeker het geval want vijf dagen later liggen we na ruim 475 nm gevaren te hebben en na leuke tussenstops van een dag in Guernsey en ‘l Aber Wrac’h in Bénodet en dus in Zuid-Bretagne.
We varen ruim twee weken rond in Zuid-Bretagne met de Golf van Morbihan als verste punt. Het is heerlijk weer, we kunnen veel zeilen en de afstanden zijn overzichtelijk. Leuk dat we eindelijk de Indian Summer hebben ontmoet in Lorient. Het eten is er heerlijk. Dat beseffen we des te meer als we op de terugweg naar huis de Engelse zuidkust aan doen en merken hoe belabberd het Engelse eten is, vooral voor lunchmogelijkheden. In Bretagne eten we elke dag lekker vers knapperig stokbrood, regelmatig een crêpe als lunch en lekkere oesters als voorgerecht ’s avonds. We komen weinig buitenlandse toeristen tegen, het zijn vooral Fransen.
Met als hoogtepunten de eilanden Île d’Houat, Île de Groix, Île d’Arz in de golf van Morbihan, de rivier Odet en de grotten bij Morgat op de terugweg. Leuke kleinschalige eilanden en/of mooie ankerplaatsen. Ook Belle Île is mooi maar ons toch iets te toeristisch. Het weer is helemaal prima, overdag veel zon, warm genoeg om te kunnen zwemmen en op het strand te kunnen liggen en ’s nachts koelt het lekker af en slapen we onder het dekbed. We maken veel gebruik van de bijboot, ook langere afstanden en dan is de 15pk motor toch wel heel fijn. Het minste leuke is dat Toine vrij veel last heeft van een jichtaanval in zijn tenen van de rechtervoet. Dat begint in Lorient en is pas over op de terugweg in Morgat.
De terugweg doen we in drie lange tochten via de Engelse zuidkust. Het eerste stuk varen we 150 mijl in 25 uur van Morgat naar Dartmouth met een nachtje doorvaren in een pikdonkere nacht maar wel alles zeilend. We blijven er 12 uur en varen meteen weer een nachtje door naar Wight en liggen twee nachten in de gezellige jachthaven van Yarmouth. Het laatste stuk varen we 200 mijl in 30 uur van Yarmouth naar Vlissingen en daarna nog even door naar een mooie ankerplaats op het Veerse Meer. Daar brengen we de laatste nacht door en de laatste dag zeilen we met mooie noordwesten wind naar Bru. In totaal hebben we 1240 mijl gevaren, met 5 keer een nacht doorvaren, 15 keer in een jachthaven en 10 keer voor anker of aan een mooring. Het is een heerlijke vakantie met mooi weer, veel afwisseling en verschillende zeilvoeringen/zeilrichtingen waardoor we het zeilgedrag van de SeaQuest weer beter leren kennen. Een goede keuze dus om dit jaar naar Zuid-Bretagne te gaan.
De vakantie van dag tot dag … we vertrekken vrijdagmiddag 17 juli om 14 uur uit Bru en varen via het kanaal door Zuid-Beveland de Westerschelde op. Stukken lekker zeilen en ondertussen goochelen in de keuken voor de groente-lasagne van HelloFresh die erg lekker smaakt. In de buurt van Breskens zo rond 22 uur gaat de stroming tegen staan en gaat het wat harder waaien. Waarom nu doorvaren? We hebben tijd genoeg en zo kan het trogje ook eerst passeren. Heerlijk een paar uur geslapen in de jachthaven van Breskens en om 5 uur weer door de Noordzee op langs de Belgische kust door het Kanaal. Met een heerlijk zonnetje, redelijk vlakke zee en een zwak windje tegen. Rond het avondeten passeren we Calais met flink wat veerboten om ons heen. Zonder moeite nemen we alle vier het ritme en onze bezigheden zoals we zo varend gewend zijn weer aan. In de nacht van zaterdag op zondag varen we de Seinebaai over. Een rustige nacht met nauwelijks scheepvaart om ons heen. De meiden lopen samen voor het eerst een wacht van 22 tot 24 uur. Lekker samen buiten zitten en muziek luisteren. Leuk hoor! De nacht verloopt heel rustig. En zo is er weer een etmaal voorbij.
Op zondag tuffen we rustig door, nog steeds op een redelijk vlakke zee met heel weinig wind en een zonnetje. Voorbij Cherbourg door de Race van Alderney. Daar halen we met 6 knopen stroming mee een snelheid van 14,5 knoop! Een vlakke zee, maar wel flink wat ‘natuurgeweld’ in de vorm van stroomrafelingen om ons heen. We varen dwars door de ‘vloot van Ocean People’ heen en varen zo rond 19 uur St Peter Port op Guernsey binnen. Lekker vol gebouwd aan de steiger in de buitenhaven, en die is inmiddels verbonden met het land, dus prima liggen daar. We gaan lekker uiteten in een leuk tentje.
Op maandag 20 juli blijven we een dagje op Guernsey. We maken een wandeling vanuit St Peter Port naar St Martin’s Point in het zuid-oosten. Mooi door de bossen langs de kust en in het zuiden over de hoge kliffen. Met de bus terug is ook een belevenis door de smalle straatjes met allemaal muurtjes en heggen aan de kant. ’s Avonds weer heerlijk uiteten; leuke eettentjes daar in St Peter Port!
De haven komt steeds voller te liggen maar de meesten om ons heen gaan net zoals wij de volgende ochtend op tijd weg. Het is lekker zonnig en we maken ons klaar voor een zeiltocht naar Noord-Bretagne. We weten nog niet precies waar naar toe, dat zien we wel. De eerste twee uur op de motor tot we om Guernsey heen zijn. En dan gaat de motor uit en zeilen we met met Bft 4 uit het westen en stroming mee hoog aan de wind naar de kust van Bretagne. Heerlijk zeilen! Eenmaal bij de kust aan het eind van de middag in de buurt van Trebeurden gaan we overstag en dan begint de stroming tegen te staan en het ook wat harder te waaien. Niet fijn om door te varen dus tijd voor een tijstop en zo besluiten we om het anker neer te gooien achter een verlaten eiland voor de kust dat niet in de pilot staat maar waar meer boten liggen. Een beetje open, dus niet zo fijn voor de nacht, maar prima voor een korte stop zodat we even stilliggen en kunnen eten. Na het eten om 22 uur toch maar weer door op de motor langs de kust tegen de zwakker geworden wind in naar ‘l Aber Wrac’h. Dan kunnen de meiden lekker slapen en hebben we morgen een dagje op het land. Het is een pikdonkere wat luguber aanvoelende nacht met af en toe behoorlijke zeegang. Niet echt een fijne tocht voor ons maar de meiden slapen overal doorheen.
Net nadat het licht wordt varen we om 6 uur ‘l Aber Wrac’h binnen. Eenmaal aan de steiger kruipen wij ons bed in voor nog een paar uurtjes slaap. We hebben een heerlijk dagje in ‘l Aber Wrac’h … een klein dorpje aan een rivier met veel bedrijvigheid om ons heen van de plaatselijke zeilschool. De hele dag schijnt de zon volop. We lunchen met een crêpe en maken daarna een leuke maar stevige wandeling langs de riviermonding. Eenmaal terug op de boot hebben we wel een borrel verdiend.
De volgende dag vertrekken we vroeg voor een tocht van uiteindelijk 90 mijl helemaal langs de westpunt van Bretagne. Door Chanel du Four en Raz du Sein en ook nog om de punt van Penmarch door naar Bénodet. Weer de hele dag op de motor in het zonnetje tegen zeer zwakke wind in. Flink wat motoruren dus, maar we gaan er vanuit dat we de rest van de vakantie en de hele terugweg veel kunnen zeilen. Nu eerst in Zuid-Bretagne komen voordat er vanaf komend weekend harde wind tegen gaat staan. En dat is dus gelukt!!!! Benodet is een leuk stadje aan een rivier met flinke getijde stroming. We komen om 21.30 uur aan en pikken een mooring op.
We maken een prima nacht. En de volgende dag ook een heerlijk dagje in Benodet. Rond de lunch gaan we met de bijboot naar St Marine om de mooring te betalen en op zoek te gaan naar een bakker en een supermarkt. Die blijken dicht te zijn tussen 12.30 en 15.30 uur. Dan zit er niets anders op om maar te gaan lunchen bij een leuk tentje aan het water. Heerlijk eten … echt Frans stokbrood met kaas, worst, salade en wat oesters en een glaasje witte wijn. Echt genieten! Daarna met de bijboot de rivier op maar helemaal tot Quimper is te ver. Wel een mooie rivier hoor met een paar kastelen op de kant en mooie ankerplekken. Dat bewaren we voor een volgende keer.
Op zaterdag 25 juli varen we de rivier af de zee op nadat Marinthe en ik eerst met de bijboot heerlijke knapperig stokbrood en oreokoekjes in St Marine hebben gekocht. We hebben met de Indian Summer afgesproken elkaar in Lorient te ontmoeten. Het is rustig weer met veel zon terwijl er in Nederland code rood wordt afgegeven vanwege een zeer zeldzame juli-storm. Wij zeilen met een rustige zeegang en de genaker op de 32 mijl naar Lorient. Onderweg kunnen de meiden lekker zonnen. Een heerlijke zeiltocht. Aan het eind van de middag komen we in Lorient aan en daar worden we meteen verwelkomt door de Indian Summer en de Villa Mare, twee boten die ook in Bru liggen en de Indian Summer is ook een HR48. In Bru was het nooit gelukt elkaar te ontmoeten. Een gezellige boel! Eerst samen borrelen en daarna uiteten. We blijven twee dagen liggen omdat het even wat minder weer is met veel wind en de eerste ochtend alleen maar regen.
We liggen prima en gezellig naast de Indian Summer. Onze boten zijn nagenoeg hetzelfde (maar een paar maanden verschil in leeftijd) en het is erg leuk om toch wat verschillen te ontdekken en veel ervaringen uit te wisselen waarbij we allebei weer handige en leuke nieuwe dingen leren. Voor zondagmiddag staat een museumbezoek gepland met de drie boten, maar als we na een flinke wandeltocht daar aankomen is het er zo druk waardoor we er niet meer in mogen. Dan maar alvast kaartjes kopen voor morgen. Eenmaal terug bij de boot natuurlijk weer borrelen en kletsen. De meiden hebben leuk contact met Donald en Charley van de Indian Summer die van dezelfde leeftijd zijn.
Op maandag staan we vroeg op en gaan we ditmaal met de bijboot naar het museum. Dat is een stuk sneller. Er is nog bijna niemand en we kunnen alle attracties meteen doen zoals in een simulator van een snelle race-cat met flinke golven en echt nat worden! Daarna een bezoek aan en echte onderzeeër en de onverwoestbare bunkers voor een hele vloot onderzeeërs die in de 2e wereldoorlog door de Duitsers zijn gemaakt en met Frans geld zijn betaald. Heel indrukwekkend … Lorient heeft het flink te verduren gehad tijdens de 2e wereldoorlog en moest vanaf 1943 geëvacueerd worden. Eenmaal terug op de boot gaan Madeleine, Toine en ik op de fiets naar de zeilwinkel en een grote supermarkt. ’s Avonds brood met kaas want de lunch in het museum was al stevig. Tot besluit nog een avondborreltje terwijl de meiden film kijken bij de Indian Summer. En zo hebben we twee hele leuke en gezellige dagen gehad!
Op dinsdag 28 juli gaan de Indian Summer en de Villa Mare terug naar het noorden en wij nog een stukje door naar het zuiden, naar Belle Île. Een prima zeiltocht van 20 mijl halve wind bft 4 en een iets wat onrustige zee. We komen precies op tijd aan in Le Palais om rond hoogwater door de sluis de jachthaven in het stadje in te kunnen. Daar liggen we prima, wel wat lawaai en bedrijvigheid om ons heen, maar mooi uitzicht en we liggen stil! In de middag regent het wat en blijven we lekker op de boot. Na het avondeten maken we een korte wandeling naar het fort ontworpen door Vauban (een ijverig baasje die veel forten langs de Franse kust heeft ontworpen) met een mooi uitzicht over Le Palais.
De volgende dag staan we vroeg op want we hebben een auto gehuurd. We rijden het hele eiland rond en dat is prima te doen in een dag. Eerst naar het noorden naar Sauzon en naar een mooie vuurtoren op de punt met daarnaast de ruïnes van een groot huis van Sarah Bernard, waar in de 19e eeuw dansfeesten werden gehouden voor schilders zoals Monet. Vervolgens via de ruige noordwest kust terug naar het zuiden. Een prachtige kust, alleen wel lekker druk met veel toeristen. Dit soort kusten hebben we in Schotland minstens zo mooi gezien en dan met veel minder mensen. We zijn dus verwend 😉
We lunchen echt Bretons … een beetje té wat betreft de crêpe die Toine bestelt … daar zit Andouillis de Griminez op en dat stinkt tot misselijk makend. Even googlen … het blijkt worst van maag en darm spul te zijn met een zeer penetrante geur die niet iedereen lekker vindt … nou inderdaad, niet te eten. Dat weten we dan ook weer. Na de lunch rijden we naar een leuk strandje en liggen we voor het eerst deze vakantie op het strand en de meiden zwemmen in zee.
Aan het eind van de middag varen we met hoogwater de haven weer uit en na een uurtje zeilen gooien we het anker neer in een mooie grote baai aan de oostkant van Île d’Houat. Er liggen vele tientallen jachten, maar er is plaats genoeg. Een heel mooi plekje … dat nodigt uit tot BBQ’en. De wind staat goed en de eerste nacht slapen we prima.
Île d’Houat is 4 km lang en 1 km breed en leuk om te wandelen. Helaas begint Toine steeds meer last van een jichtaanval te krijgen in de tenen van z’n rechtervoet. Dat is behoorlijk pijnlijk. We doen het daarom wat rustiger aan en maken maar een klein tochtje. Dat vinden de meiden prima want dan kunnen we tenminste de hele middag naar het strand. Toine brengt ons en blijft op de boot en wij vermaken ons prima. Marinthe gaat zelfs een stuk hardlopen langs het strand. En natuurlijk weer BBQ alleen dit keer met vette merquez worstjes minder succesvol.
Ook de tweede nacht is een stuk beroerder. We hadden iets beter naar de weersverwachtingen moeten kijken en dan hadden we geweten dat de wind zou draaien tot pal de baai in. Dan hadden we een stuk rustiger kunnen liggen in de baai om de hoek. Maar dat hebben we niet gedaan en samen met nog tientallen andere boten hebben we een zeer onrustige nacht met een flinke zeegang de baai in. Wij liggen nog relatief rustig vergeleken met een hoop andere bootjes. Niet zo heel veel geslapen en het meest uitdagende is met de hoge deining de bijboot met motor uit het water op de SeaQuest te krijgen. Dat gaat gelukkig prima …
De mooie zeiltocht van 1,5 uur naar Trinité-sur-Mer hoog aan de wind en een rustige zee maakt alles weer goed. Echt genieten met de mooie nieuwe zeilen. Trinité is een leuk plaatsje waar Toine naar de dokter kan voor medicijnen voor z’n jicht en de meiden en ik goed kunnen shoppen voor hele leuke jurkjes voor de meiden en een t-shirt voor mij. Daarvoor brengen we ook nog even een bliksembezoek met een toeristentreintje naar de menhiers in Carnac.
Daar ben ik lang geleden ooit eerder geweest met m’n ouders. We liggen naast de Elegast met daarop een Nederlands stel dat 3 maanden de tijd heeft voor dit gebied. Die krijgen controle van de douane en moeten €150 betalen omdat ze geen geldig ICC bewijs hebben. Maar goed dat ze ons niet controleren. ’s Avonds gaan we heerlijk uiteten, met als voorgerecht oesters die hier in de rivier groeien. Na het eten drinken we samen met de Elegast bemanning nog een drankje bij een tentje waar muziek wordt gemaakt door twee mannen in de stijl van Elvis Presley. En dat vergezeld van de ‘blue moon’ die mooi aan de hemel prijkt; blue moon is het tamelijk zeldzame verschijnsel dat het voor de tweede keer in één maand volle maan is.
De volgende dag doen we het rustig aan omdat we toch pas rond 14 uur de ingang van de Golf van Morbihan in kunnen in verband met de flinke stroming, zeker zo dicht bij springtij. Het is een mooi spektakel om met stroming mee de baai in te varen. We vinden een mooie ankerplek in het zuiden van de baai waar we helemaal alleen liggen. Het gebied doet ons denken aan delen van de Chesapeake Bay, maar ook aan de Zweedse scheren en een beetje het Veerse meer. Eenmaal voor anker gaan we met de bijboot naar het strand. Beetje veel stenen maar wel lekker water om te zwemmen. En ’s avonds op de boot natuurlijk weer BBQ’en daarna kijken we de film ‘Into the wild’.
We blijven nog een dagje in de Golf en gaan ’s ochtends eerst even naar ons ‘privé-strandje’. Daarna schuiven we een stukje op naar Île d’Arz. Een bewoond eiland van 4 bij 1 km zonder auto’s. Met een leuk klein Bretons dorpje en mooie stranden. Met de tenen van Toine gaat het steeds slechter, zeker na een wandeling die net iets te lang was. Thuis helpen die ontstekingsremmers wel, maar hier niet. Daarom vanaf nu geen wandelingen meer en ook even helemaal geen alcohol, want dat laatste blijkt de werking van de medicijnen tegen te gaan lezen we.
Maandag 3 aug varen we de Golf weer uit en beginnen we aan de ’terugweg’. We zeilen onder Quiberon door terug naar het noordwesten naar Île de Groix. Met halve wind kracht 3-4. Een ‘rustdagje’ op de boot doet Toine goed. We komen rond 14.30 aan en hebben geluk …. de haven is vol en er is zeker voor ons formaat boot geen plaats.
Dan maar ankeren buiten de haven maar dat is flink rollen. Net als we weg willen varen gaat er een andere boot weg en kunnen we toch blijven. Aan de steiger waar ook wat vissersbootjes liggen en voor de reddingsboot. Een prima plek! We reserveren scooters voor morgen en halen verse oesters in de haven als voorgerecht. Heerlijk! Het is een gezellige boel in de haven, de veerboot vaart af en aan en heeft net plaats om te keren vlak voor onze neus. Île de Groix is een erg leuk eiland. Wat ons betreft leuker dan Belle Île. Het is kleinschaliger met weinig auto’s en veelal fietsers.
Dat wij scooters huren is vooral voor de voet van Toine, maar eigenlijk ook wel heel leuk en luxe. Soms wel wat spannend (vindt Mira) op onverharde kleine paadjes met die stijl omhoog of omlaag gaan met veel stenen. We rijden via de noordkust naar de westpunt waar een mooie vuurtoren staat en de golven ruig op de rotsen beuken. We lunchen bij een klein tentje met crêpes (fromage et sucre). Toine moet alleen wel even wat cash halen om te kunnen betalen. Daarna halen we de zwemspullen op en gaan we naar het mooiste strand van Europa (dat zegt de gids). Nou het is echt een heel mooi breed duinen strand met mooi lichtblauw water.
’s Avonds eten we op de boot met lekkere gehaalde frietjes erbij. Naast ons ligt een Franse boot met vier kleine kinderen in de leeftijd van 0-4 jaar. Poeh, we geven ze het te doen. Een erg leuk dagje! Op woensdag 5 aug varen we weer een stukje verder naar het noordwesten naar de rivier de Odet. Die begint bij Benodet en loopt zo’n 10 mijl het binnenland in naar Quimper. Een tocht van 30 mijl met zeer ruime wind bft 4 en een zeer warrige zee met vervelende hoge golven van achteren. Niet zo’n fijne tocht daardoor. Wel zien we orca’s of walvissen die water spuiten, een wit onderlijf hebben maar niet zo’n staart als walvissen, dus daarom denken we dat het orca’s kunnen zijn. Een heel mooi gezicht.
Door die vervelende golven worden we allemaal chagrijnig en vooral ik (Mira). Zeker als ’s avonds de kaasfondue volledig mislukt en een dikke klont plastic wordt. Komt vast door de kaas. Het plekje waar we liggen maakt veel goed. Een hele mooie ankerplek 8 mijl de rivier op in de bossen met enkele mooie huizen op kant. We liggen er alleen en het is helemaal stil om ons heen.
De volgende dag gaan we met de bijboot naar Quimper, 2,5 mijl verder de rivier op. Quimper is een oud Bretons toeristisch stadje. Beetje onoverzichtelijk en wat drukker met de wekelijkse markt in het oude stadsdeel. We lopen er wat rond, eten een lunch en gaan op tijd weer terug naar de SeaQuest. Met de bijboot in plané en stroming mee zijn we er zo. Het is lekker zonnig en het water is warm dus mooie gelegenheid om lekker te zwemmen rond kentering. Ook de tweede avond en nacht is puur genieten in deze omgeving. Het is een hele heldere nacht met heel veel sterren.
Dan is het tijd en het juiste weer om weer een stuk naar het noorden te gaan. We varen 90 mijl van Bénodet naar Douarnenez, met stroming mee rond de punt van Penmarch en door de smalle doorvaart van Raz du Sein. Het eerste stukje is lekker zeilen. Dan een heel groot stuk op de motor met weinig wind. Wederom slaan we Audierne over, net zoals op de heenweg. Dat nemen we nooit meer op in de planning. Eenmaal de punt van Raz du Sein om richting Douarnenez kunnen we met halve tot hoge wind nog drie uur heerlijk zeilen op een vlakke zee.
In Douanenez meren we af naast een belgische boot met een leuk stel uit Antwerpen. We komen ze later op Wight nog een keer tegen. We besluiten de dag met lekker uiteten gaan.
Zaterdag 8 aug varen we een heel klein stukje de baai over naar Morgat. We hebben van de Indian Summer gehoord dat hier mooie grotten zijn waar je met de bijboot in kan. Omdat het noorderwind is, is het een prima ankerplaats ook voor de nacht. Het zijn inderdaad hele mooie grotten en ook het strand is mooi. We genieten er extra van omdat we weten dat dit de laatste stranddag is met echt mooi weer. De komende week wordt het wat wisselvalliger en is het ook tijd om naar huis te varen. Bij een mooie ankerplaats hoort altijd een BBQ, met de laatste marshmellows geroosterd op de BBQ als toetje.
De volgende ochtend vertrekken we om half 7 zodra het licht is. We willen in één stuk doorvaren naar Wight zo’n 200 mijl. Zo knippen we de terugweg in tweeën, want van Wight is het nog 240 mijl terug naar Bru. We varen het eerste deel op de motor tegen lichte wind in totdat we Chenal de Four door zijn en de westpunt van Bretagne hebben gerond. De wind komt pal van achteren en is licht (3-4 Bft) en het is even zoeken wat de beste zeilstand is.
Genaker werkt niet, uiteindelijk komen we uit op groot met rif 1 en kotter bak op de boom. Er staat een flinke zeegang en daarom is het met deze koers (160 graden) flink heen en weer schommelen. Moeten we dat nog meer dan 24 uur volhouden? Daar hebben we geen zin in, dus we gaan wat hoger varen en buigen af richting Dartmouth, iets westelijker in Zuid-Engeland. Met deze koers (120-130 graden) en zeilstand vaart het een stuk beter. We zeilen de hele verder dag en nacht door en komen 7 uur ’s ochtends in Dartmouth aan.
Het is een pikdonkere nacht met regelmatig mistvelden om ons heen. Wel een beetje ‘spoekie’ want je ziet buiten echt niets en het is volledig vertrouwen op de radar en AIS. Dat gaat gelukkig helemaal prima, ook de shippinglane oversteken. Eenmaal in Dartmouth kruipen we nog een paar uur ons bed in. Dartmouth is een mooi Engels stadje met een indrukwekkende invaart tussen hoge heuvels met aan beide kanten een kasteel. Na het ‘ontbijt’ gaan we met de water-taxi naar de kant. We willen een wandeling maken naar de punt maar merken dat we te weinig hebben gegeten. Dus lopen we een pub binnen … wat een belabberde lunches serveren die Engelsen, zeker als je Frankrijk gewend bent. Er zo over nadenkend zijn er so wie so best veel cultuurverschillen tussen Fransen en Engelsen. Het eten is dus niet veel, maar de omgeving maakt veel goed. We maken een leuke wandeling van twee uur naar het kasteel en met uitzicht op de zee. Dan begint het weer te kriebelen; we hebben nog 300 mijl te gaan naar huis. Morgen gaat de wind tegen staan en vannacht nog niet.
Daarom vertrekken we om 18 uur weer richting Wight. Het is een mooie avond en nacht met een rustige zee en een hele mooie sterrenhemel. Wat een verschil met de nacht van gisteren. Rond 6 uur ’s ochtends varen we langs The Needles en even later komen we in Yarmouth aan. De haven is vol dus we leggen eerst maar even vast aan een mooring buiten de haven en gaan nog een paar uur slapen (tot 12 uur). Ook de meiden slapen zo lang, dus we hebben lekker een verschoven ritme. We kunnen de haven in en liggen op een prima plek naast een HR46. ’s Middags nemen we de open hop-on hop-off dubbeldeksbus die een rondje rijdt langs Freshwater Bay en The Needles.
Wederom een beroerde lunch in Freshwater Bay. Bij The Needles zien we de Antwerpse zeilers weer. Vanaf The Needles wandelen we een groot deel terug over mooie heide met bramenstruiken en rijpe bramen. Het laatste stukje weer met de bus. ’s Avonds eten we een sizzling sirlion steak in een echte Engelse pub. Mooi concept; zelf je eten bestellen aan de bar en daar je drinken halen. Avondeten is een stuk beter dan de lunches.
We blijven nog een dagje omdat er stevige wind tegen staat en twijfelen een beetje wat te doen. Nog een andere plek op de Solent of toch maar makkelijk blijven liggen. We kiezen het laatste en nemen op advies van onze Engelse buurman de bus naar het zuiden van Wight. Dat is ons te ver en te lang in de bus zitten merken we, dus gaan we vanuit Newport door naar Cowes. Goede keuze, want het is Cowes-week en dat is wel even leuk om te zien. Voor de rest toch gewoon een lange rit in de bus. Wat is het goede tijdstip om te vertrekken voor het laatste stuk naar Nederland? Er trekt een lage druk gebied door het kanaal met onweersbuien en rondom die buien harde wind en voor dat lage drukje zit nog windkracht 5 tegen. Vooral ik (Mira) vind dat spannend en achteraf snap ik niet goed waarom, want de hele tocht stelt niks voor.
We vertrekken donderdagmorgen om half 12 (nadat onze Engelse buurman ‘eindelijk’ los heeft gegooid). Het eerste deel is boven Wight langs tegen de wind in met regen maar wel dwars door wel meer dan 8 verschillende zeilwedstrijden van de Cowes-week. Een spectaculair gezicht. Zeker die snelle trimarans. Eenmaal voorbij Wight regent het niet meer en ook verderop krijgen we geen regen en zeker geen onweersbuien over ons heen. Het is nog wel wat wind tegen, maar de wind zakt tegen de avond in en de zeegang is prima te doen.
We motoren in de avond en nacht langs Beachy Head en Dungeness op naar Dover. Net voorbij Dover steken we de shippinglane over en dan is het al weer 6 uur en wordt het licht. De oversteek en het eerste deel langs de belgische kust is lekker zeilen. De beloofde ZW Bft 4-5. Maar niet voor lang …. de wind valt helemaal weg en we motoren over een vlakke zee de hele middag door naar Vlissingen. De zee en licht hebben vreemde kleuren. Het water is groenig en de luchten donkerblauw (met regen) afgewisseld met lichtblauw en zon. De regen valt vooral ver af om ons heen en bijna niet op ons.
Waarschijnlijk doordat de zee zo vlak is zien we een paar keer dolfijntjes en een zeehond die een grote vis vangt. Wat een dierentuin; zoveel hebben we nog nooit gezien op de plek. Rond 17 uur varen we de sluis van Vlissingen binnen. We besluiten om door te varen tot het Veerse Meer en daar een mooie ankerplaats te zoeken. Door het kanaal met vijf bruggen en twee sluizen gaat vrij vlot en 20.30 uur liggen we op een mooie plek op het Veerse Meer. ’s Avonds regent het even heel hard en met onweer en bliksem.
De laatste dag zeilen we met noordwesten wind Bft 4-5 het hele stuk terug naar Bru. Een mooie zeiltocht tot besluit. Wel met veel regen in de middag. We kletsen nog even met de Indian Summer en gaan dan naar huis met als besluit van de vakantie een etentje bij de japanner.
Zoals hierboven al gezegd … het was een heerlijke vakantie!!!