Yes, eind van deze dag zijn we over de helft! We hebben dan 1050 mijl van de 2100 mijl gevaren …. in 7 dagen en 8 uren. De afgelopen week is het stevig zeilen geweest. Een week waarvan je als je van te voren weet wat het gaat worden er niet aan moet denken, als je er midden in zit het eigenlijk best meevalt (op een paar momenten na) en weer ziet hoeveel je samen met de boot kan hebben aan zwaar weer. En als je het dan gehad hebt ben je enorm trots dat we dit toch maar met z’n viertjes en de Brandaan voor elkaar hebben gekregen. Dus het was een stevige zeil-week met weinig comfort aan boord, maar we voelen ons trots en voldaan en ook wel een beetje opgelucht dat het de komende dagen lichter weer gaat worden!!!
Terug naar de week zelf en een verslag van dag tot dag …

Dag 1
We vertrekken woensdag 2 juni om 10.00 uur uit Mystic. We zijn enorm blij op de wijze waarop we geholpen zijn met de Brandaan uit het water halen. Zeer vriendelijke mensen die erg geïnteresseerd zijn in onze reis. Het schoonmaken en verven was in een dagje gepiept en het voelt goed om met een schone onderkant aan de oversteek te beginnen. Bij het uitvaren van Mystic schijnt er een warm zonnetje en de omgeving ziet er vriendelijk uit … bye bye USA, we hebben er twee fantastische maanden gehad!!! Nu weer op weg naar een nieuw avontuur. Best spannend omdat we weten dat we stevige wind zullen krijgen. We zitten nl. best noordelijk (40 gr noorderbreedte) en ook in de zomermaanden komen er op deze noorderbreedte depressies over die van west naar oost trekken, zoals we ook in het Kanaal in Europa kennen. Voor ons Nederlanders dus bekend weer;-). Juni/juli zijn wel de beste maanden om over te steken, maar de kans is erg klein dat we geen enkele depressie over ons heen krijgen. Ach, zoals de meiden altijd zeggen “de Brandaan kan (met ons erop) alles aan!” We hebben heel veel vertrouwen in elkaar en in de boot.
De eerste dag motoren we met lichte wind tegen in zuid-oostelijke richting om alvast wat op een lagere noorderbreedte te komen (onder de 40 graden, we zijn gestart op 41.50). De Azoren liggen op 38.30N en onder de 40N of zelfs beter, onder de 38N heb je minder kans op slecht weer. In de middag komt er opeens enorme mist opzetten doordat we de koude Labradorstroom invaren die ook stroom tegen geeft. Heel weinig zicht, dus radar en AIS aan met alarm erbij. De zee is rustig en er is weinig wind. Zo motoren we geheel ‘blind’ de nacht in geheel vertrouwend op onze apparatuur want het zicht is echt 0,0. Om 3.00 uur kan de motor uit en kunnen we met een knik in de schoot en volle zeilen een mooie snelheid halen. We steken in de dichte mist de shippinglane van grote schepen naar New York over; geen probleem, want er varen maar weinig schepen. Elke ochtend als er precies een etmaal voorbij is meten we de dagafstand. De eerste dag is dit 134 mijl.

Dag 2
We zetten de klok een uurtje vooruit. Het tijdsverschil met de Azoren is 4 uur, dus we zullen dit nog twee keer doen tijdens de reis en de laatste keer bij aankomst. Tot het einde van de middag houden we mist en de Labradorstroom tegen. Dan is opeens de mist weg, breekt het zonnetje door en krijgen we stroom mee, maar ook opeens hogere golven. We varen het diepe deel (paar km diep) van de Atlantische Oceaan in. We zeilen dan nog met volle zeilen en hebben zo een prima avondje. We praten elke dag om 20.00 uur met de Barbarossa over de SSB-radio, deze keer voor het eerst dat het echt goed lukt. Ook hebben we contact met de Zilvermeeuw via SSB die een dag later vertrokken zijn uit NY en achter ons varen ook naar de Azoren. Even kletsen met elkaar is altijd heel gezellig. Tegen middernacht gaat het (voor ons onverwachts, stond niet in de weerberichten) steeds harder waaien en zetten we rif 2 in het grootzeil en halen we de genua gedeeltelijk weg. We halen zo wel snelheden van boven de 8 knoop. Rond 2.00 uur wordt het echt ongenaam .. er trekken flink wat onweersbuien over met harde wind (kracht 8 met stoten naar 9), veel regen, bliksemflitsen en donder. Onweer is eng omdat de bliksem in kan slaan en de electronische apparatuur kapot kan maken. Gelukkig slaat het niet in, maar met de harde wind en hoge golven blijft het gewoon een lugubere nacht. Het voelt als een vuurdoop voor deze oversteek, meteen de tweede nacht al. We varen met twee kleine zeiltjes bijna helemaal weggereefd iets lager dan half en ongelooflijk hoe de Brandaan dit doet. Ze geeft geen enkele kick en vaart gewoon door. Soms met een knal tegen een muur van water op, maar ze gaat niet aan de kant! Wat geeft dit schip veel vertrouwen! Pas tegen de ochtend zijn de buien over en gaat het langzamerhand minder waaien, maar de hoge golven blijven nog tot ver in de middag. Wel een snel etmaal … dagafstand 174 mijl.

Dag 3
Langzamerhand wordt het weer wat aangenamer doordat de wind en golven minder worden, maar ook doordat wij gewend raken aan de bewegingen van de boot. De meiden doen het fantastisch en leven gewoon door. Ze zoeken een rustig plekje op en doen gewoon hun ding en hebben veel plezier samen. Wij hebben geen ‘kind’ aan ze en daardoor kunnen we omstebeurt wat uurtjes slaap inhalen (die we de afgelopen nacht niet echt hebben gekregen). Ook al is het nu rustiger, we weten vanuit de weerfiles (die we dagelijks met de SSB-radio ophalen) dat het over 2 dagen 2 of 3 dagen achter elkaar heel hard gaat waaien met stormkracht (kracht 8). Na de ruwe nacht zitten we toch wel even te puzzelen wat wijsheid is … moeten we doorvaren op deze noorderbreedte (40 graden) recht op ons doel af en daarmee de korste weg, of is het wijzer naar een lagere breedtegraad te gaan en dus naar het zuiden af te buigen (en daardoor een omweggetje maken)? En gaat dat nog op tijd lukken? We besluiten het advies van Herb in te winnen. Herb is een weer- en routeringsdeskundige die al jaren lang zeiljachten op de Atlantische Oceaan advies geeft over routering via de SSB-radio, elke dag om 17.00 uur (20.00 uur UTC) op frequentie 12.359. Herb geeft ons uitgebreide informatie over het weer en adviseert ons om te zorgen dat we voor morgenavond onder 38 graden noorderbreedte zitten. Dan komen we in een veel lichter deel van de storm terecht en ook uit de golfstroom waar de storm het hevigst zal zijn. We stellen meteen onze koers bij en sturen iets zuidelijker dan zuid-oost naar een punt op 38N net buiten het ergste stormgebied. Hoog tot halve wind, tegen de stroom in en met de motor er vol bij, halen we met een tegenstroom van 3 knopen net rond de 5,5 knoop. Deze strategie geeft ons rust. Ik maak een lekkere spaghetti maaltijd en doe voor het eerst deze reis de afwas. Ook al beweegt de boot nog behoorlijk (maar lang niet meer zoveel als vorige nacht). ’s Avonds op de SSB meelevende woorden van de Barbarossa, en ook de Valentijn is vertrokken voor de oversteek naar de Azoren en zal vanaf morgen ook weer mee doen op ons ‘netje’. En zo gaan we onze derde nacht in waarbij we allemaal goed slapen. Dagafstand 144 mijl.

Dag 4
De motor gaat uit en ook zeilend kunnen we prima koers houden met een mooie snelheid. Het wordt een lekkere dag zeilen, zeker als in de middag de stroom flink mee gaat staan en we snelheden van 9-10 knopen halen. Af en toe zon en af en toe een regenbui. We bereiken precies op tijd het punt dat Herb ons adviseerde vlak voordat de wind aan het eind van de middag flink aantrekt (25-30 knopen met uitschieters boven de 30, dat is windkracht 6-7 met uitschieters in 8). De Brandaan gaat als een speer door het water met een mooie snelheid van 8-10 knopen. De harde wind houdt de hele nacht aan tot het begin van de ochtend. Toine, mijn stoere schipper is zo lief om in deze omstandigheden een groot deel van de nacht wacht te houden zodat ik de wachten kan doen bij daglicht. De hele nacht is het scherp opletten of de boot goed op koers blijft. Helaas gaat midden in de nacht de stroom weer tegen staan en halen we de hoge snelheden niet meer, maar nog steeds netjes boven de 6 knoop. In de ochtend wordt het duidelijk rustiger en zakt de wind terug naar kracht 5. Het lijkt erop dat we mooi voor de depressie uitvaren en in lichter weer terecht zijn gekomen, terwijl Herb er ons op voorbereid had dat we tot en met morgen deze harde wind zouden houden. Dagafstand 170 mijl.

Dag 5
Het zonnetje breekt door en blijft de rest van de middag schijnen. Wel trekt de wind weer gewoon aan tot 25-30 knopen. Goed gereefd met halve wind is dit eigenlijk prima zeilen. Wel een beetje oncomfortabel om te leven op een heftig bewegende boot … we doen dan ook niet veel meer dan liggen, beetje slapen, boekje lezen, en de meiden kijken films en spelen voetbal met elkaar op de nintendo. School is geen doen, dat pakken we wel weer op bij rustiger weer of op de Azoren. We zoeken gewoon allemaal ons eigen ding om te doen en om zo makkelijk mogelijk de dag door te komen. We weten dat het nog wel een dag of 2 a 3 zo blijft en we hopen op rustiger weer na die dagen. Raar hoe alles went .. schrokken we de tweede nacht van over de boot slaande golven … nu kijken we daar niet meer van op en zorgen we alleen dat de schade van nat worden beperkt blijft. Luikjes staan dan ook standaard in de kajuitingang. Ook koken en afwassen gaat gewoon door, en Mira is behoorlijk bedreven in het ‘jongleren’ in de keuken. Zo is er toch elke dag een lekkere maaltijd. ’s Middags horen we bij Herb (en dat hadden we zelf ook al in de weerfiles gezien) dat er een nieuwe depressie onze kant op komt. De enige manier waarop we deze nog een beetje kunnen ontwijken is zo snel mogelijk doorvaren naar het oosten en ook nog een klein beetje zuidelijk. Helaas hebben we continu stroom tegen, dus de mooie snelheden van boven de 8 knopen halen we niet meer. Maar door de harde wind die gewoon blijft doorstaan halen we mooie dagafstanden. Deze keer 156 mijl. Of dat snel genoeg is om de depressie te ontwijken weten we pas morgen weer. Wellicht dat die depressie zelf ook een iets andere route gaat en daar hopen we maar op. Maar het is zeker dat het de komende twee á drie dagen nog hard blijft waaien, kracht 6-7 met uitschieters naar 8. Dagafstand 156 mijl.
Die depressies ontwijken begint steeds meer op een ‘kat-en-muis’-spel te lijken. De muizen zijn alle zeilboten die de oversteek maken naar de Azoren (in totaal adviseert Herb zo’n 15-20 boten). De kat (helaas meerdere katten) zijn de depressies die de muizen achter na jagen. Met Herb als regiseur voelen we ons telkens een muis die zo goed mogelijk die katten kan ontwijken.
Door de harde wind houdt de windgenerator het stroomverbruik (van best wat TV en computergebruik) goed bij. Tot nu toe stond de windgenerator op ons lijstje van ‘hadden we dat wel moeten doen?’, maar nu zijn we er erg blij mee! Datzelfde geldt voor de SSB-radio … ook die hebben we tot nu toe nog niet veel gebruikt voor dingen die we ook met de satelliettelefoon kunnen doen (zoals sailmail en weerfiles ophalen) en die stond ook op dat net genoemde lijstje. Maar ook die hadden we niet kunnen en willen missen, nu uiterst belangrijk voor de weerinformatie van Herb en het sociale contact van de Barbarossa, Valentijn en de Zilvermeeuw.

Dag 6
Opnieuw schijnt de zon de hele dag … en het blijft windkracht 6, met soms even 5 en regelmatig 7. Los van de heftig bewegende boot is het gewoon heerlijk zeilen. En we gaan lekker snel de goede kant op! De dag brengen we allemaal nog steeds grotendeels liggend door. Maar ‘happy hour’ … om 17.30 samen in de kuip wat drinken (fris) en wat chips eten, hebben we sinds gisteren weer ingevoerd! Dat kan ook goed met het warme zonnetje erbij. Barbarossa en de Valentijn hebben gisteren het advies van Herb gekregen om een stukje terug te zeilen en daarmee de aankomende depressie (waar wij ook last van gaan krijgen) te omzeilen. Geen leuk besluit, want het brengt je alleen maar verder van je doel af. Zilvermeeuw vaart achter ons in een stuk met nog hardere wind. En wij kunnen niet anders dan gewoon snel doorvaren en toch nog een staartje depressie meepakken. We halen vier keer per dag weerfiles op om te kijken of ‘ie misschien van koers gaat veranderen. ’s Middags horen we bij Herb dat we er morgenmiddag en morgennacht een stuk van mee gaan krijgen, maar niet zo heftig als we zelf hadden verwacht. Waarschijnlijk blijft het beperkt bij windkracht 7 met af en toe een vlaagje in 8. Nou, dat zijn we al gewend! Dus de stemming aan boord wordt steeds beter. We gaan opnieuw de nacht in met een lekkere snelheid, zetten de zeilen klein en laten de boot gewoon z’n werk doen. Voor het eerst brengen we alle wachten ’s nachts binnen door, deels lekker liggend op een bed dat we naast de bank van Marinthe hebben gemaakt. Ligt veel lekkerder dan buiten in de kou en nattigheid. Elke 18 minuten wekkertje zetten en buiten kijken, AIS en radar erbij, om te kijken of de zeilen nog goed staan of dat er schepen aankomen. Nou, schepen zien we de hele reis al nauwelijks … minder dan 1 per dag. En die zijn allemaal al lang van te voren op de AIS te zien. En zo hebben we allebei best een goede nacht.
Dagafstand 151 mijl.

Dag 7
We zetten voor de tweede keer de klok een uurtje vooruit. Het waait nog steeds lekker door en het gaat wat meer betrekken. We zijn benieuwd wat de overkomende depressie ons vanavond en morgenochtend gaat brengen. Als we ’s middags Herb spreken is zijn dringend advies ‘Slow down … the slower you go, the less you will be troubled by the storm’. Want het gaat zeker niet bij windkracht 7 blijven; we kunnen een dikke 8 en regelmatig een 9 verwachten. Oeps … dat is even een domper. We besluiten ‘bij te gaan liggen’ om zo de snelheid er zoveel mogelijk uit te halen. Voor niet-zeilers ‘bijliggen’ is het roer en twee hele kleine zeiltjes in zodanige stand t.o.v. elkaar zetten dat de boot min of meer op dezelfde plaats blijft liggen met de kop in een in te stellen richting t.o.v. wind. Zo ligt de boot heel rustig op de golven. ’s Avonds praten we uitgebreid met de Barbarossa, Valentijn en Zilvermeeuw op de SSB om elkaar op de hoogte te brengen van ’t wel en wee, gewoon even gezellig lekker kletsen, en elkaar een hart onder de riem te steken. Wij gaan met een gerust hart de nacht in. We zetten het AIS- en radar-alarm aan en gaan allebei gewoon liggen. Toine wel stand-by om in te grijpen indien nodig. We verwachten het hoogte punt van de storm midden in de nacht en volgens Herb zou het 6.00 uur ’s ochtends over moeten zijn en zou er dan een heel mooi zeilwindje uit de goede richting moeten staan. Veel slapen doen we allebei niet, want de boot beweegt af en toe behoorlijk en je hoort toch allemaal rare geluiden. Maar het is heel fijn om te zien dat de boot geen besturing van ons nodig heeft en het gewoon zelf regelt. In de vroege ochtend is het helaas nog niet afgelopen en dan begint het zwaarste deel van de overtrekkende depressie pas. We zien de barometer maar dalen en dalen en de wind toenemen. Af en toe wordt er een flinke breker tegen de boot aangesmeten, dat geeft een enorme klap, maar de Brandaan gaat niet aan de kant. Toine besluit de motor er zachtjes bij te zetten en daardoor ligt de boot beter met de kop in de wind. De meiden slapen gewoon en als ze wakker worden gaan ze lekker spelen met elkaar. Mira knijpt ‘m toch wel even deze laatste uurtjes. Precies om 12.00 uur draait de wind in 1 minuut tijd van zuid-oost naar west, neemt de barometer druk opeens toe en de wind af. De depressie is voorbij!!! Toine legt de boot weer op koers richting Azoren met alleen de genua. De wind mag dan wel een stuk minder zijn, de golven zijn zo 1,2,3 nog niet uitgedempd … dus dat wordt nog een paar uur oncomfortabel heen en weer schudden. We zijn allebei behoorlijk moe maar ook wel weer heel trots dat we de boot en bemanning veilig door de storm hebben geholpen.
De komende dagen wordt het beduidend lichter weer. We verwachten dan ook dat de tweede helft van deze oversteek heel wat meer relaxed gaat worden. Maar niets zo veranderlijk als het weer, dus we kunnen dit maar voor een paar dagen vooruit voorspellen!