We wanen ons in de wereld van Harry Potter. Dat hebben we het hele jaar al in meer of mindere mate gedaan, zeker de meiden … zij hebben alle 7 boeken meerdere keren gelezen, de 6 films meerdere keren gezien en spelen zeer regelmatig een Harry Potter verhaal met lego. Maar nu zitten we ook nog eens in een omgeving die in die verhalen thuis hoort en dat wekt de fantasie van de meiden extra op. Marinthe loopt regelmatig met haar witte blouse en HP-stropdas rond, het liefst ook met haar HP-toverstaf erbij. Heel leuk om als afsluiting van dit bijzondere jaar waarin Harry Potter voor de meiden toch wel een centrale plaats heeft gehad ook wat ‘life’-dingen van die wereld te kunnen bekijken. Zoals de stoomtrein die o.a. in HP-2 is gebruikt en over de brug van Glenfinnan rijdt (terwijl Harry en Ron in de vliegende auto de trein proberen te halen). En volgende week op de terugweg naar huis maken we een stop in Engeland (bij New Castle in de buurt) om een bezoek te brengen aan Alnwick Castle dat ook in veel HP-films is gebruikt.

Tja, en zo vermaken we ons ook de tweede week in Schotland prima. Het begint wat regenachtig op de dag dat we in Oban zijn. Maar de dagen erna is het bijna altijd droog en schijnt zelfs af en toe de zon. De temperatuur komt echter niet boven de 15 graden. Voor Schotse begrippen is dit gewoon ‘goed’ weer en ook voor ons is dit prima na een jaar lang warmte en zon.

Oban is zeer toeristisch. We lopen er wat rond maar besluiten al snel om terug te gaan naar de boot en een rustige ankerplaats voor de nacht te zoeken. Die vinden we aan de noordkant van Lismore Island in Loch Lihnne … een prachtige plek tussen de bergen waar we bijna alleen liggen (met het avondzonnetje erbij). De volgende dag varen we op tijd weg voor de laatste 20 mijl naar Fort William. Daar begint het Caledonische Kanaal.

Het Caledonisch Kanaal is een wereldberoemd kanaal en snijdt dwars door Noord Schotland. Het is 50 nm lang en heeft 29 sluizen en 10 bruggen. Het passeert drie grote meren waaronder het grootste (en diepste) meer: Loch Ness. Door dit kanaal hoef je de zeer ruige en stomachtige noordkant van Schotland niet te passeren om (in ons geval) van west naar oost te komen. Het kanaal is gebouwd tussen 1803 en 1822, dus meer dan 190 jaar oud, in opdracht van de Britse marine in oorlog met Napoleon. Het idee was om via dit kanaal de oorlogsschepen van oost naar west en terug te brengen. Helaas was het kanaal niet snel genoeg klaar voor de oorlog; die eindigde in 1815. Het kanaal is zo groot en degelijk gebouwd, dat alle kolken nu nog steeds in originele staat zijn en alle huidige pleziervaart en kleine vrachtschepen er prima doorheen kunnen. Alleen de deuren zijn inmiddels automatisch en een paar keertjes vervangen. Het is erg bijzonder om via het water schepen zo’n stuk omhoog en omlaag te kunnen brengen. Vooral Neptune’s Staircase, waar 8 kolken aan elkaar gebouwd zijn, geeft een prachtig zicht van schepen die stap voor stap omhoog of omlaag gaan.

We hebben geluk … precies als wij aankomen kunnen we samen met drie andere boten de eerste twee sluizen door. En na even wachten kunnen we ’s middags ‘Neptunes Staircase’ in. Een hele belevenis met veel publiek aan de kant. We vormen met z’n vieren een goed team … Eline en Marinthe staan op de kant voor het lijnenwerk (Eline voor en Marinthe achter) en Toine en ik doen het lijnenwerk op de boot (Toine voor en ik achter). Na 1,5 uur sluizenwerk zijn we boven en daar is tevens een mooie stopplaats voor de komende dagen. ’s Avonds eten we een ‘barmeal’ in de pub en hebben een gezellige ontmoeting met een Nederlands/Engels gezin (hij NL, zij UK) met kinderen van dezelfde leeftijd.

Aan het begin van het Calendonische Kanaal ligt Fort William en vandaaruit vertrekt elke dag een Harry Potter stoomtrein door de Schotse Hooglanden naar Malaig aan de kust en weer terug. Als we op het station aankomen blijkt alles al uitverkocht te zijn en kunnen we alleen maar kaartjes voor de volgende dag kopen. Toch maar doen en dan voor deze dag maar een autootje huren. Dat blijkt een gouden greep te zijn want met de auto kun je een veel beter zicht op de brug krijgen (met de rijdende trein erover heen) en die zien we dan ook net op tijd. De rest van de dag rijden we rond in een mooie omgeving, af en toe stoppen en wat rondlopen. In Fort William doen we de laatste grote inkopen in een grote supermarkt.

En gelukkig zitten we de volgende dag wel in de trein … een mooie rit door wederom een prachtig landschap. In Malaig hebben we een lunchstop van 1,5 uur en dan weer terug. Als vermaak in de trein spelen we kaartspelletjes (met een HP-kaartenset). Om 16.00 uur zijn we weer terug bij de boot en mooi op tijd om nog een klein stukje verder het kanaal op te gaan naar een nieuw plekje. Twee sluizen door en een brug die open moet en dan liggen we 1,5 uur later op een heel mooi plekje met naast de boot een washokje (met wasmachines) en kampeerders op het veld tegenover die een kampvuur hebben gemaakt. Die wasmachines zijn nog even heel handig … snel doe ik de laatste twee wassen van deze reis. De meiden willen (geïnspireerd door de kampeerders) graag in de kuip (met kuiptent erop) slapen. Dat gaat helemaal prima!!!

Het volgende stuk ‘kanaal’ gaat over de meren Loch Lochy en Loch Oich met wederom drie sluizen, twee bruggen en aan het einde een trap van vijf sluizen achter elkaar omlaag. Ja, we zijn het hoogste punt al voorbij …. 32 meter boven zeehoogte. Regelmatig schijnt de zon en het is goed vertoeven op de boot in zo’n mooie omgeving. Het laatste stukje zeilen we nog een uurtje door over Loch Ness en vinden een prachtige ankerplaats midden op het meer waar geen enkele andere boot ligt. Brrr … wel spannend hoor, met het monster in de buurt … zouden we het te zien krijgen?

Nee., helaas niet en ook de volgende dag niet als we over het meer verder varen naar het laatste stukje kanaal met één sluis, twee bruggen een een trap van vier sluizen om in Inverness aan te komen. We zijn al helemaal ervaren sluisgangers en zeker dalen is een makkie, dus in een handomdraai zijn we weer ‘beneden’ en resten ons slechts nog twee sluizen om morgen weer de zee op te kunnen terug naar huis. Maar eerst blijven we nog een dagje in Inverness. Dat is een mooi plaatsje, dus prima om hier een dag de tijd te hebben en we moeten ook wachten op goed weer, want nu staat de wind tegen en vanaf morgen (zaterdag 7 aug) middaguur is het goed ‘vertrekweer’. Voor de tocht van 240 mijl naar Blyth … daar maken we een tussenstop (voor het kasteel van HP, maar ook voor het weer). Midden volgende week hopen we dan aan het laatste stuk van 280 mijl naar Zeeland (Roompot) te kunnen beginnen en zo dus mooi op tijd op 14 augustus in Bruinisse aan te komen. Daar kijken we naar uit !!!!

We krijgen regelmatig de vraag of we wel zin hebben om naar huis te gaan, of dat we liever dit leventje nog wat langer zouden willen doorzetten. Nou, we kunnen jullie geruststellen … we hebben ECHT zin om weer naar huis te komen, jullie weer te zien en het ‘oude’ leventje weer op te pakken!!!! Natuurlijk hebben we een fantastische tijd gehad en zullen we ook echt wel dingen uit dit mooie leventje missen. Maar al met al overheerst het gevoel dat het fijn is om straks weer thuis te zijn!!!!