Na flink wat omzwervingen over de Atlantische Oceaan zijn we dan toch op de Azoren aangekomen!!! Weer terug in Europa na vorig jaar november Europa vanuit La Gomera op de Canarische Eilanden verlaten te hebben. Het invaren van Horta is een ware belevenis. Wat een enorme hoeveelheid zeilboten liggen hier, met veel verschillende nationaliteiten. Eerst even aan de receptie-dock inchecken en dan krijgen we een plaats toegewezen. Een prima plekje, welliswaar dicht op andere boten, maar allemaal zeilboten om ons heen en mooie schilderingen op de kademuur … gewoon echt Horta!!!!
Yes … we zijn er dus!!! Dat hebben we toch maar weer mooi gedaan.

Gelukkig was de tweede week een stuk beter te doen dan de eerste. Vooral de laatste vier dagen richting Flores hebben we veel geluk gehad met goede wind (continu kracht 5) uit de goede richting (half en alleen de laatste dag hoog), weinig regen en regelmatig zon. Zo hebben we vier dagen lang een enorme voortgang kunnen maken van boven de 7 knopen per uur gemiddeld per dag. De laatste dag vanuit Flores naar Horta is helaas motoren geweest want de koers was net te hoog om te kunnen zeilen en we hadden geen zin in nog een ‘omzwerving’. De andere drie Nederlandse boten zitten een paar honderd mijl achter ons en we verwachten dat zij in de loop van zondag aan zullen komen. We zullen ze opwachten op de kade van Horta!
De korste weg vanuit Amerika naar Horta is 1980 mijl, als je de zogenaamde grootcirkelroute vaart. Dat is een rechte lijn over de wereldbol van begin- naar eindpunt. Wij hadden vanaf het begin al besloten onder de 40N te willen blijven en van de grootcirkelroute af te wijken en daarmee zou de route ongeveer 2020 mijl worden. Door ‘diverse omzwervingen’ is daar nog eens 266 mijl bij gekomen … 236 mijl doordat we op advies van Herb twee keer veel zuidelijker zijn gaan varen (eerste keer onder 38N, tweede keer onder 35N) om depressies te vermijden. En nog eens 30 mijl extra omdat we via Flores (waar we niet wilden blijven) naar Hora zijn gevaren. Daarmee hebben we in totaal 2286 mijl gevaren, in 15 dagen en 4 uur. Dat is 6,5 mijl per uur gemiddeld als we het bijliggen van 18 uur lang er buiten laten. Met bijliggen zijn we 6,3 mijl per uur gemiddeld gegaan. Niet slecht hoor!
Van de totale 15 dagen en 4 uur hebben we 98 uur gemotord (dat is precies 4 dagen). Twee keer hebben we moeten motoren om op tijd zuidelijk onder een bepaalde breedtegraad te komen. Daarnaast twee dagen met te weinig wind en de laatste dag naar Horta zo goed als tegen de wind in. Al met al hebben we net iets meer dan de helft van onze dieseltank verbruikt. De voorraad eten was ook goed, eigenlijk voornamelijk op gevoel ingekocht. We hebben elke dag lekker kunnen eten met vlees, groente, rijst, pasta of aardappelen. Elke ochtend lekker eigengebakken stokbrood en ’s middags vaak een kopje soep. Helaas geen eigen gevangen vis deze keer. Water is geen issue vanwege de watermaker. En … voldoende gas! Dat was in de USA nog even spannend; ons Europese gas systeem is daar onbekend. Maar dankzij de hulp van Dan en Kathy in Annapolis hebben we daar onze verroeste Camping Gaz tankjes kunnen laten afvullen en komen we nu aan op de Azoren met nog ongeveer 10 dagen gas beschikbaar. Precies goed dus!
Deze oversteek is altijd al de oversteek geweest waar ik (Mira) het meest tegenop heb gezien. Omdat we vanuit New York naar de Azoren varen en daardoor redelijk ‘hoog’ op noorderbreedte zitten en veel meer kans op slecht weer hebben dan alle andere tochten tot nu toe. En nu achteraf bekeken … valt het dan mee of valt het tegen? Eigenlijk valt het reuze mee! De hoeveelheid slecht weer hebben we redelijk kunnen beperken met hulp van Herb. We zijn daardoor vrij zuidelijk (onder 35N) terecht gekomen. Volgens Herb is het aantal depressies dit jaar zo laag op noorderbreedtes uitzonderlijk. ‘Normaliter’ zou je toch onder de 38N redelijk zonder stormachtige wind moeten kunnen varen. De momenten dat we zo ver zuidelijk moesten afbuigen (terwijl het nog niet hard waaide) voelde niet altijd goed. Verder van je doel af … is dat echt wel nodig? Zo hebben we een paar keer in dubio gezeten wat te doen. Maar uiteindelijk hebben we toch het advies van Herb opgevolgd en dat heeft heel erg goed uitgepakt. We hebben maar twee echt slechte momenten gehad … de 2e nacht met heel veel wind en onweer en de stormnacht/ochtend (18 uur lang) met bijliggen. De rest over het algemeen perfect zeilweer met mooie snelheden en alleen af en toe wat minder comfort aan boord. En ook die slechte momenten zijn we eigenlijk heel goed doorgekomen, altijd met controle over onszelf en de boot en zonder schade. Vooral van die slechte momenten hebben we erg veel geleerd … hoe vaart de Brandaan in zwaar weer en hoe pakken wij dat aan? Heel erg waardevol en achteraf gezien hadden we juist ook die moeilijke delen van de oversteek niet willen missen!
Goed, terug naar het verslag van dag tot dag van de laatste week …

Dag 8
De middag na de storm wordt langzamerhand de zee steeds rustiger. We varen rustig met alleen de genua op voor de wind en komen op adem. Aan het eind van de middag valt de wind bijna geheel weg … hoe is het mogelijk zoveel verschil in een paar uur tijd ??? … en zetten we de motor aan. ’s Avonds krijgen we veel meelevende-woorden van de Barbarossa, Valentijn en Zilvermeeuw. We zijn behoorlijk moe van het weinige slapen en gaan lekker vroeg naar bed. De boot ligt heel rustig, er is geen scheepsverkeer, en zo maken we een fantastische lange nacht. Herb heeft ons aangeraden nog verder naar het zuiden te koersen de komende twee dagen (onder 35N) om zo een nieuwe depressie die eraan komt zoveel mogelijk te vermijden. Zo hebben we voor het slapen de koers weer naar zuid-oost gelegd (richting Gambia als je de kaart ver uitzoomt). Als we uitgeslapen wakker zijn hebben we beiden het gevoel dat we niet zo ver zuidelijk moeten gaan. We bekijken de weerfiles goed, en besluiten koers oost in te zetten. Vanuit die files lijkt deze koers prima om snelheid richting doel te houden en tevens de ergste rommel van de nieuwe depressie te vermijden. Door de koerswijzigingen (op de kaart wordt ons ’track’ al een aardig slingertje) weten we inmiddels niet meer wanneer we precies op de helft zijn, maar afgelopen nacht denken we die helft gepasseerd te zijn. In Nederland hebben de verkiezingen plaats gevonden … we krijgen de resultaten langzamerhand via mail en SSB binnen … maar het staat eigenlijk heel ver van ons af. Dagafstand 135 mijl.

Dag 9
Het wordt een heerlijk zonnig dagje motoren op een vlakke zee. Dat hebben we wel verdiend na al die harde wind. Alle zitkussens en zeilkleding kunnen drogen en voor het eerst brengen we alle vier de dag alleen maar zittend of lopend (en niet meer liggend door). We eten heerlijke zelfgebakken stokbroodjes met kaas. De meiden zijn veel aan het ministecken. Wij zitten lekker buiten in het zonnetje met een boek. De vislijn hangt voor het eerst weer eens uit. Niet dat we wat vangen, maar toch voelt dat goed. We douchen allemaal en ik ben lang bezig met het haar van de meiden uit de klit te halen (van het vele liggen). Als klap op de vuurpijl krijgen we twee keer bezoek van een grote groep dolfijnen. De eerste keer blijven ze echt lang rond de boot hangen en spelen en springen ze uit het water van jewelste. Een prachtig gezicht! Ja, zo kan oceaan-zeilen ook zijn … we waren het bijna vergeten.
Aan het eind van de middag adviseert Herb ons echt dringend om alsnog flink naar het zuiden te varen. Als we dat niet doen krijgen we morgenavond harde wind (25-30 knopen) op de kop en dan kunnen we niets anders dan noordelijker gaan verder naar het stevigere deel van de depressie toe met 35+ wind. Hoe verradelijk zijn alleen die gribfiles .. wat Herb ons vertelt hebben we daar zelf niet duidelijk uit kunnen opmaken. Tja, wat nu te doen? Doelgericht als wij beiden zijn kost het toch wel even moeite om nog een langere omweg te maken. Maarja, zwaar weer hebben we ook geen zin meer in, zeker niet na deze heerlijke rustige en gezellige dag. Dus het besluit is snel genomen en opnieuw gaan we naar het zuiden, nu koers zuid-zuidoost. ’s Avonds horen we over de SSB dat de Zilvermeeuw in hetzelfde dilemma heeft gezeten en hetzelfde besluit heeft genomen … grappig. Midden in de nacht steekt de wind weer een beetje op, de motor gaat uit en we zeilen weer … hoog aan de wind op een rustige zee naar 35N/48W. Dagafstand 144 mijl.

Dag 10
Ook na wederom een goede nacht slapen voelt het besluit zuid te varen nog steeds goed. Het wordt een heerlijk dagje zeilen in de zon. Zo hoog mogelijk aan de wind om maar zo zuid mogelijk te komen. Het waait licht, er is weinig deining en los van het feit dat we voor ons gevoel geheel de verkeerde kant op gaan en de totale tocht weer zo’n 100 mijl langer wordt, is het gewoon genieten en dat is ook wat waard. De meiden hebben het eerste ministeck-werk af … een groot zeilschip dat een mooi plekje ergens op de Brandaan krijgt. ’s Middags kunnen we Herb melden dat we onder de 35N zijn aangekomen en daar is hij heel blij mee; “wow, you did a good job …!”. Vanaf nu weer oost, nog niet teveel noord, wind zal maximaal 25-30 knopen worden. ’s Avonds tijdens het eten ziet Marinthe opeens een hele grote vis naast onze boot zwemmen … het blijken drie grote potvissen te zijn (met van die platte koppen). Ze komen af en toe boven water en spuiten water omhoog .. wat een schitterend gezicht! Natuurlijk is net de batterij van de video-camera leeg en duurt het even voordat we ze kunnen filmen en dan zijn we alweer wat verder weg.
De hele nacht is het prima zeilweer … de wind trekt steeds verder aan tot 25 en af en toe richting 30, maar meer niet. Daar zijn we heel tevreden mee. ’s Ochtends na het licht worden komt de zon er weer de hele dag bij en dan ziet de wereld er so wie so vriendelijker uit, ook al waait het stevig door. Conclusie: het omvaren heeft geleid tot ontwijken van de storm én voor goede wind om richting Azoren te gaan zeilen. Goed besluit dus! Voor ontbijt bakt Mira ondanks de helling gewoon lekkere pannekoeken. Kritisch moment hierbij is het timen van het in de pan werpen van het beslag; dit moet je redelijk plannen anders zit het beslag op de kastjes. Dagafstand 142 mijl.

Dag 11
De hele dag is het stevig zeilen … windkracht 6, halve wind, en we gaan hard … meer dan 7 knopen. De depressie boven ons is verder naar het noorden afgebogen dan verwacht. Dat doet ons besluiten om vanaf middaguur ‘koers Horta’ in te zetten … we varen nu in een recht lijn oost-noordoost met nog 800 mijl te gaan. Langer op of onder 35N blijven hangen zou te hoog zeilen zijn en lijkt vanwege de wegtrekkende depressie ook niet nodig. De boot hangt de hele dag schuin, dus we hebben weer voornamelijk de ligstand aangenomen. Aan het eind van de middag gaat de wind liggen tot windkracht 4-5. Herb ondersteunt ons besluit om vanaf nu naar Horta te varen, maar geeft aan dat we daardoor komende nacht nog wel 25-30 knopen krijgen. Dat vinden wij niet erg … maar dat blijkt ook helemaal niet te komen, want we varen de hele nacht iets hoger dan half met niet meer dan 20 knopen wind. Volgens de weersverwachting houdt dit weer de komende vier dagen aan. Helemaal perfect dus! Afhankelijk van de snelheid die we gaan maken gaan we daarmee op donderdag 17 of vrijdag 18 juni aankomen. Dus nog 4 of 5 dagen/nachten te gaan! Mooi op tijd voor de voetbalwedstrijd van Nederland tegen Japan. Dagafstand 161 mijl.

Dag 12
Het blijft rond de 20 knopen waaien (windkracht 5) met af een toe een buitje en we varen nog steeds halve wind of soms iets hoger. Voor de Brandaan helemaal prima, want met deze wind en koers kunnen we topsnelheden halen. De zeilen staan vol uit en continu lopen we boven de 7 en vaak ook boven de 8 knopen. De vislijn hangt uit … maar dat mag niet baten … misschien gaan we gewoon te hard voor die vissen!!?? De boot ligt relatief rustig en we doen weer voor het eerst school. ’s Middags bakken we een lekkere appeltaart … mmmm … heerlijk smullen is dat. We horen dat de Barbarossa opnieuw een scheur in het grootzeil heeft. Dit keer boven rif 3 … geen fijne plaats, balen hoor. We hopen dat ze het met hand-en-voet werk kunnen repareren zodat ze het zeil toch nog kunnen blijven gebruiken. Vanuit Herb niets nieuws en door de hoge snelheid zijn we flink uitgelopen op de andere drie boten … zij hebben veel minder wind gehad. Het gaat er steeds meer op lijken dat we donderdag 17 juni aan gaan komen. Voor de nacht leggen we rif 1 in de genuea en rif 2 in het grootzeil. Dat is maar goed ook want de wind trekt weer aan tot 25 knopen of meer. Dagafstand 176 mijl, ons snelste etmaal van deze oversteek tot nu toe.

Dag 13
We zetten de klok weer een uurtje vooruit. Nu hebben we nog maar 3 uur tijdsverschil met Nederland. En straks op de Azoren nog maar 2 uur. De zee is weer wat opgebouwd en daardoor doen we maar kort school. Voor de rest gewoon lekker liggen, film kijken, muziek luisteren en boeken lezen. De zon laat zich zeer regelmatig zien en het blijft droog. We spuiten door het water en halen enorme snelheden … vaak boven de 8 knoop. Nu weten we zeker dat we donderdag 17 juni al op Horta kunnen aankomen. We lopen ook steeds meer op de andere boten uit omdat zij minder wind hebben. Dat doet ons besluiten om voor Horta (op eiland Faial) nog eerst het eiland Flores aan te doen. Flores is het meest westelijke eiland van de Azoren, maar 14 bij 17 km en schijnt prachtig te zijn. Dat is net 100 mijl minder varen en met deze snelheid kunnen we daar woensdagmiddag 16 juni al aankomen. Twee dagen blijven en dan alsnog naar Horta (130 mijl) om tegenlijk met de andere boten in Horta aan te komen. Dus de koers verlegd … ietsje noorderlijker … ietsje minder hoog aan de wind en dat zeilt ook nog eens prettiger. Via de Wereldomroep volgen we de voetbalwedstrijd Nederland – Denemarken. Eigenlijk voor het eerst dat we de Wereldomroep luisteren … best grappig, want je kunt ook gewoon Nederlands nieuws luisteren. ’s Avonds tijdens de SSB-sessie met de andere boten zit de stemming voor Horta er al goed in … we hebben allemaal zin om elkaar daar te zien en een flinke borrel te pakken na alle avonturen van deze overtocht. Zilvermeeuw en wij hebben harde wind en storm gehad. Barbarossa heeft grootzeil gescheurd en zal in totaal meer dan 21 dagen op zee zitten, en Valentijn heeft veel lichte wind en even een probleem gehad met grootzeil door een klapgijp, maar dat zelf weer op kunnen lossen. Voor ons alle vier de meest zware en/of lange overtocht van de hele reis. Dagafstand 182 mijl, een nieuw record!!

Dag 14
De laatste hele dag breekt aan, zo denken we dan nog. Met laatste dag bedoel ik eigenlijk ‘etmaal’. Een dag in dit verslag loopt altijd van 12 uur ’s middags tot 12 uur ’s middags de volgende dag. Nu dus nog maar één etmaal en een paar uurtjes te varen en dan zijn we op Flores. Heerlijk idee! We houden de goede wind, windkracht 5, half en af en toe richting hoog. Zo liggen we alweer een aantal dagen achter elkaar schuin over bakboord. Het is bewolkt met af en toe een regenbui, maar tijdens het avondeten komt het zonnetje tevoorschijn. En dan worden we opnieuw getrakteerd op een mooie dolfijnenshow met tientallen dolfijnen die rond de boot hoog uit het water springen. Het laden van de accu’s lukte even niet goed … spannend, wat zal dit zijn? Kunnen we dit zelf oplossen en redden we het met de tot 80% geladen accu’s tot de Azoren? Toine zit wat uurtjes te puzzelen en komt er dan achter dat de V-snaren versleten zijn waardoor de dynamo doorslipt. Dat mag eigenlijk ook al weer als je het aantal motoruren kijkt vanaf Trinidad/ januari, zeker met deze zware dynamo. Gelukkig hebben we reserve V-snaren bij ons … monteren en het laden van de accu’s werkt weer perfect! We blijven met hoge snelheid door het water schieten … ongelooflijk hoe ‘makkelijk’ deze laatste dagen zijn om flink wat mijlen te maken richting de Azoren. Dus een hele andere week dan de eerste. De laatste nacht (denken we dan nog) komen we prima door … het concept van een bed in de kajuit voor degene die wacht loopt en met het wekkertje op 20-25 min werkt erg goed. Zo komen we elke nacht ruim aan onze slaap. De laatste paar uur naar Flores komt de wind uit het zuid-oosten en is het nog net hoog te bevaren. We weten dat het vanavond en komende nacht harder gaat waaien en daarom willen we voor 18.00 uur binnen zijn vandaag. Dagafstand 178 mijl en nog maar 30 mijl te gaan naar Flores.

Dag 15
Op zo’n 25 mijl afstand zien we Flores in de verte liggen. Een nog vage donkere berg met wolken erboven midden op de oceaan. Met 8 knopen snelheid denderen we naar de ankerplaast toe. Het zonnetje schijnt lekker en het is heerlijk zeilen. Mira maakt met de meiden een chocoladetaart om daarmee onze aankomst te vieren. En ook de wijn staat al koud. Mooi op tijd rond 17.00 uur komen we op de ankerplaats aan … maar wat een enorm onbeschutte baai met enorme rollers die er binnen komen. Er liggen flink wat boten geankerd, enorm te rollen op de golven. Er is nauwelijks plaats voor ons, alleen op 14 meter diepte ankeren aan de buitenkant, heel onbeschut met veel rollers. Bovendien gaat het vannacht nog harder waaien. Dat wordt een nacht lang ankerwacht houden én flink heen en weer rollen … daar hebben we geen zin in na 14 dagen op zee te hebben gezeten, dan wil je het liefst gewoon stilliggen en een nacht doorslapen. Keuze is snel gemaakt … gewoon weer de zee op richting Horta. Nog 130 mijl, dus een etmaal langer op zee. Ach, anders zouden we dit een dag later ook gedaan hebben en de totale omweg via Flores is gelukkig maar 30 mijl. SSB’en met de anderen lukt niet meer … ik denk dat we te ver weg zitten en de toppen van Flores in de buurt hebben helpt ook niet. Het is net te hoog om te varen en we hebben geen zin meer in een omweg, dus motor erbij! En zo varen we nu wel de laatste nacht in en hebben we allemaal een prima nachtrust. Marinthe heeft last van diaree, voelt zich verder niet ziek, maar maakt wel veel lakens vies. Gelukkig kan straks alles in de wasmachine. Dagafstand 141 mijl, nog 25 mijl te gaan tot Horta!
De laatste middag gaat snel voorbij. Al snel is Faial te zien en we varen aan de noordkant er langs. Aan het eind van de middag komen we zeer voldaan in Horta aan! Hier gaan we de komende twee weken rust nemen. Andere boten ontmoeten, voetbal kijken, eiland verkennen, schoonschip maken en het schoolwerk afmaken. Het wordt vast een leuke en gezellige periode … we hebben er in zin in!!!