De oversteek naar Trinidad verloopt heel soepel en snel. Het is toch best nog een flinke afstand van ruim 500 mijl, maar doordat er een groot deel van de tijd een flinke stroming mee staat (de Guyana current van zo’n 2 knoop) verwachten we een snelle oversteek te kunnen maken. Ook merken we dat we inmiddels aardig getraind zijn in het doen van dit soort oversteken, het voelt bijna als “dat doen we wel even”; dat is het echt niet dus altijd even goed oppassen, voorbereiden en plannen!

We varen met de vier boten de riviermonding van de Surinamerivier uit. Dat is nog even secuur navigeren, want er is maar een smalle uitgebaggerde geul en daarbuiten is het vrij snel erg ondiep. Net voor het donker bereiken we onder stevige wind en flink schuin varen de uiterton en kunnen we koers NW, halve wind, richting Trinidad inzetten. We varen samen op met de Barbarossa en de Jonathan, en de Valentijn kiest meteen een meer noordelijke koers omdat zij naar Tobago gaan.

Het leuke van zo’n jaar varen is dat je steeds andere mensen ontmoet. Zo hebben we in Suriname de crew van de Jonathan leren kennen. Giel en Monica hebben drie kinderen (Daan van 8, Nikki van 6 en Luuk van bijna 3). Ze varen op een Trintella 57, een prachtige grote boot. Onderweg naar Suriname heeft de Jonathan het grootzeil gescheurd, dus ook voor hun is Trinidad een handige stop voor wat reparaties.

We besluiten om met de drie boten gelijk op te varen; De Barbarossa heeft nog steeds zijn beschadigde kiel dus vanuit veiligheidsoogpunt hadden we dat al besloten. En de Jonathan heeft geen grootzeil dus ook dat is niet echt fijn op zo’n oversteek. Ook deze keer gaat het samen opvaren weer erg goed. En is erg leuk! We hebben weer een gezellige tijd met zingen over de marifoon, gokspelletjes van dagafstanden en gewoon lekker kletsen. Omdat de Brandaan een rolgrootzeil heeft, kunnen we de boot vrij makkelijk trimmen qua snelheid dus daarmee is het samen opvaren ook best heel goed te doen.

De eerste nacht loopt voorspoedig. We hebben een flinke snelheid en blijken de eerste 24 uur precies 8 knoop gemiddeld te lopen (192 mijl dagafstand). Voor ons allemaal een snelheidsrecord. De eerste dag moeten we nog duidelijk wennen aan een bewegelijke boot. We doen niet veel meer dan rustig liggen en zeker niet teveel binnen doen op de computer of in de keuken. Wel eten we heerlijk van de tonijn die de Jonathan heeft gevangen! Eind van de middag gooien ze een heerlijk stuk over en krijgen ze van ons wat wasabi. Giel heeft inmiddels een enorm trackrecord van vissen vangen, dus daar gaan we nog maar eens goed in de leer!

Ook de tweede nacht gaat prima. Af en toe staat de wind lekker door en ook de stroming mee is er nog steeds waardoor we weer een goede voortgang maken. We laten school nog maar even zitten, want ook de tweede dag houden we ons nog redelijk gedeisd. Overdag is het moordend warm en een goede bimini (zonnetent over de kuip) is absoluut noodzakelijk. Die hebben we gelukkig net voor de reis op de Brandaan laten zetten en daar hebben we veel plezier van. Het tweede etmaal halen we een dagafstand van 183 mijl. En zo hebben we er na twee dagen alweer bijna 400 mijl opzitten. Een tweedaags snelheidsrecord!

De derde nacht is een stuk onrustiger maar wel leuker varen. We varen heel vlak langs fel verlichte olieplatforms en schepen die daar voor anker liggen. Er ligt zelfs een platform pal op onze koerslijn en die wil maar niet aan de kant. Nou, dan gaan wij er maar omheen. Een prachtig gezicht, zo’n zee van lichten om ons heen, maar wel goed opletten. Tussendoor krijgen we wat flinke buien met veel wind. De snelheid is wat afgenomen doordat de stroming mee er niet meer is. Vroeg in de ochtend bereiken we de noordpunt van Trinidad en zo breekt de laatste dag aan en ….. is Eline jarig. Hiep hiep hoera!!!! Samen met Marinthe hangen we de zelfgemaakte slingers op, en als Eline wakker wordt ruikt het al lekker naar zelfgebakken chocoladetaart. De Jonathan en Barborossa zingen leuke verjaardagsliedjes over de marifoon en bij het ontbijt met chocoladetaart pakt ze de kado’s uit. Lego van ons en een mooie tekening van Marinthe.

De stroming staat inmiddels tegen (dat was toch niet de bedoeling? Ach ja, we komen dit jaar wel meer tegendraadse weersinvloeden tegen) en ook de wind laat het afweten, dus we zetten de motor bij om nog in de middag aan te kunnen komen. Zo motoren we langs de hele noordkant van Trinidad en rond 14.00 varen we om de punt de baai binnen waar meerdere jachthavens zijn en waar de Barbarossa gerepareerd gaat worden. Meteen als we er zijn blijkt de Barborossa al op de kant te kunnen. Zo is het even een hectisch middagje met een tijdrovend inklaringsproces en het op de kant zetten van de Barbarossa. Eenmaal gereed vieren we met z’n allen de verjaardag van Eline op de Brandaan en gaan we daarna lekker uit eten in het restaurant in de haven. En we hebben eindelijk weer eens prima internet dus alle felicitaties via mail, sailmail en website stromen binnen en daar is Eline enorm blij mee. Het is toch apart om hier jarig te zijn en het is dan wel heel fijn om al deze felicitaties te ontvangen!

We zijn in de Carieb! Dat is een machtig gevoel. Al bij het binnenvaren van de baai is het voor ons een gevoel van herkenning … We hebben flink wat jaren in gehuurde boten in de Carieb gezeild en altijd de wens gehad er eens op eigen kiel te komen. En dan zijn we daar nu en dat voelt heel bijzonder!!!