Na precies 7 etmalen varen zijn we nog een kleine 200 mijl verwijderd van het halverwege waypoint naar Suriname. We hadden eerlijk gezegd vooraf de verwachting dat we na 7 etmalen al op de helft zouden zijn. Dat was ook zeker gelukt met het meest voor de hand liggende weerbeeld in deze tijd van het jaar. Maar niets zo veranderlijk en onvoorspelbaar als het weer; de passaatwind die in deze tijd van het jaar stabiel windkracht 4-5 uit het noordoosten moet waaien hebben we tot nu toe nog niet gehad. In ruil daarvoor hebben we heel licht weer met ook regelmatig geen of te weinig wind om te zeilen waardoor we in totaal al ruim 85 uren (van de 170 uur) met een laag vermogen en heel weinig dieselverbruik op de motor varen.
Toch stoort dit alles ons niet. Sterker nog, we genieten gewoon! Ook dit hoort erbij en de boot ligt heerlijk rustig waardoor het leven aan boord heel comfortabel, gezellig en huiselijk is. De dagen rijgen zich aan één en vliegen voorbij zonder dat we ons vervelen en zonder tijdsbesef van hoe lang het nog gaat duren. We zijn dan ook helemaal nog niet bezig met ‘aankomen’, maar juist met genieten van het onderweg zijn. En dat is een hele bijzondere ervaring. Het maakt het zeker gezelliger dat we al 7 dagen samen opvaren met de Barbarossa met regelmatig marifooncontact en dat we de Valentijn in onze buurt hebben (zo’n 20 mijl van ons vandaan) waar we elke dag twee keer via de korte golf radio mee praten. Bijna elke avond hebben we een hele mooie zonsondergang, ’s nachts heel veel sterren en ’s ochtends een mooie zonsopgang. De zogenoemde ‘squals’ (heftige regenbuien met tijdelijk veel wind) die bij zo’n passaatoversteek horen hebben we nog niet gehad.
De verwachting is dat de tweede helft van deze reis een ander beeld gaat geven. Met een rustige passaatwind (windkracht 3-4),(dat zeggen de weersberichten die we dagelijks ophalen via de korte golf radio) en af en toe een squal. Dat wachten we rustig af. Deze eerste week van genieten hebben we in ieder geval al binnen! Hieronder lees je per dag hoe het ons is vergaan.

Dag 1
We varen met de Barbarossa en Valentijd rond het middaguur weg uit Mindelo nadat we alledrie de dieseltanks hebben volgegooid. Toeterend zwaaien we elkaar uit en wensen we elkaar een behouden vaart. De eerste paar uren zijn we nog op zichtafstand van elkaar, maar in de nacht verdwijnt de Valentijn aan de horizon en varen we als vanouds en vertrouwd met de Barbarossa aan onze zijde. Tot het begin van de nacht hebben we goede wind en hebben we regelmatig eem snelheid van boven de 6 a 7 knopen. In de nacht valt de wind weg en als we om 1.00 uur nog maar 2 knopen gaan met klapperende zeilen zetten we de motor aan en tuffen we zo de rest van de nacht door. Het is heel helder en er staan enorm veel sterren. Toch wel een heel bijzonder gevoel dat we begonnen zijn aan deze oceaanoversteek. Als iedereen de volgende dag weer wakker is zetten we de genaker op en hebben we een heerlijke ochtend zeilen. Het is onze trouwdag en ter ere daarvan bak ik een chocoladetaart (recept Ellen) en die is heerlijk! Om 12.00 en 21.00 UTC (voor ons 11 en 20 uur) spreken we (vanaf nu dagelijks) de Valentijn over de korte golf radio en daar gaat gelukkig ook alles goed mee. Dagafstand is 119 mijl, waarbij de dag loopt van half 1 ’s middags (toen zijn we vertrokken) tot de volgende dag half 1 ’s middags, net zoals ik in dit verslag aanhoud.

Dag 2
We voeren een wedstrijdje in voor het dagelijks raden van de dagafstand van de afgelopen dag, het raden van het aantal boten dat we de komende dag zullen zien en het aantal vissen dat we de komende dag gaan vangen. Ook de Barbarossa doet hieraan mee. Dus we zullen dagelijks rond het middaguur de stand bepalen en in de loop van de reis iets leuks voor de winnaar verzinnen. ’s Middags trekt de wind aan, iets te hard voor de genaker, maar perfect ruim van achteren voor de normale zeilen. School doen we nog een beetje geïmproviseerd; samen met de meiden liggend op bed en meer vertellen en praten erover dan dat zij hoeven te schrijven. We hebben een heerlijke zeilmiddag met een flinke snelheid (rond de 7 knopen) afgewisseld met een prachtige dolfijnenshow van wel 10 dolfijntjes voor onze boeg. ’s Avonds eten we aardappelen met wortelen en ui gebakken in de oven. Smaakt goed! De hele nacht kunnen we prima zeilen met de normale zeilen en de genua afwisseld bak op de boom of gewoon op bakboord net als het grootzeil. ’s Ochtends vroeg passeert er een tanker voor ons langs op één mijl afstand. Tegelijkertijd vangt de Barbarossa een mooie dikke dorade, ook wel goudmakreel genoemd. Dagafstand is 141 mijl, 2 boten gezien en 2 vissen gevangen (Barbarossa, niet wij!).

Dag 3
De hele middag staat er weinig wind en voeren we afwisselend de genaker en spinaker als zeil. Hiermee maken we nog een voortgang van tussen de 4 en 5 knoop, maar een hoge dagafstand zal het niet gaan worden. Toine heeft de hele middag flinke hoofdpijn en dat is niet fijn. Gelukkig zakt het en is het bij het avondeten weer over. Vlak voor het eten is de zee zo rustig dat we zonder problemen wat stuff met de Barbarossa kunnen uitwisselen. Toine vaart op de motor zo dicht mogelijk naast de Barbarossa. Dan gooit Jan een lijn over met daaraan een zakje met een deel van hun gevangen vis. Heerlijk, die gaan we morgen eten! Ik vang de lijn op en knoop er voor de terugweg twee lange schootlijnen aan (die hebben wij over en de schootlijnen van de Barbarossa zijn te kort voor hun spinaker) en een citroen voor Ellen. Zo zien we elkaar ook even in plaats van alleen horen over de marifoon en dat is heel leuk. Wij eten rijst met gebakken spekjes, spitskool en appeltje met kerriesaus. ’s Avonds zetten we het kleine kunststoffen kerstboompje in de kajuit en tuigen de meiden het op met wat onbreekbare frutsels. Zo halen ook wij een beetje de kerstsfeer ‘in huis’. De hele nacht staat er weinig wind en varen we met volledige zeilen tussen de 4 en 5 knoop. De zee is heerlijk rustig geworden en met een hele mooie sterrenhemel boven ons hoofd is het een prima rustige nacht. In de ochtend wordt de wind weer minder en maken we nog maar een voortgang van minder dan 3 knopen. Met de spinaker op wordt het weer iets beter; rond de 4 knoop. Dagafstand is ‘slechts’ 104 mijl, maar dat is een prima score zo alleen op de zeilen, zeker in relatie tot de komende dagen. We hebben 2 boten gezien en 1 vis gevangen (Barbarossa). De Valentijn zit op ongeveer 20 mijl afstand van ons iets zuiderlijker.

Dag 4
De wind zakt steeds verder weg en we maken bijna geen voortgang meer met klapperende zeilen. Motor dus maar weer aan. Waar is die stabiele passaatwind die in deze tijd van het jaar zo’n 12 – 20 knopen wind uit het noordoosten waait? Nooit verwacht dat er zo weinig wind zou staan. Helaas geven de weersberichten ook voor de komende dagen heel weinig wind. Gelukkig hebben we een flinke dieselvoorraad, maar onuitputtend is die niet. Dat wordt vanaf nu dan ook goed rekenen hoeveel uren we kunnen motoren. Zo tuffen we de hele middag en nacht over een vlakke zee. Het leven aan boord is daardoor heel comfortabel. De meiden kunnen prima school doen en we eten zelfs het avondeten vanaf borden (bij wat meer zeegang gebruiken we altijd bakjes) en zo heeft elk nadeel weer direct een voordeel. De heerlijke vis van de Barbarossa met rijst en een ui/tomaten/mosterd sausje. Nu we zo’n tijd op zee zitten en niet zeker zijn hoeveel dagen we er over gaan doen gaat opeens meespelen hoeveel eten we aan boord hebben en wanneer er wat gegeten kan worden. We hebben natuurlijk ruim voldoende eten, maar het is toch wel even bedenken welk eten we wanneer eten in deze twee weken. Dan zie je ook een leuk verschil tussen Toine en mij. Toine is meer van nu eten, en op is op, en ik ben meer voor de spreiding over de twee weken. Dat geeft leuke en humoristische discussies.
Tijdens de ochtendwacht van Ellen en mij waarin we nog wat liggen te dommelen met de eierwekker op 10 minuten is er opeens een vissersboot heel dichtbij ons gekomen. We schrikken er van, het blijkt een aziatische vissersboot te zijn met veel mannen aan dek die zwaaiend voor ons langs varen. We zijn kennelijk een bezienswaardigheid voor hen. Gelukkig varen ze gewoon door en hebben ze geen verkeerde plannen. Nadat Eline vlak na het opstaan de vislijn heeft uitgehangen hangt er een enorme vis aan de lijn die met de mooie haak er vandoor gaat en de lijn door bijt. Snik, weg haak en weg vis. Het vissen lukt nog niet zo op de Brandaan. Dagafstand 110 mijl, 1 boot gezien en 2 vissen gevangen (Barbarossa).

Dag 5
De wind is weer wat aangetrokken en we kunnen tot het eind van de middag rustig zeilen, zo tussen de 3 en 4 knopen. Verbazingwekkend hoe snel we onze normen in dit windstille weer aanpassen; tussen de 3 en 4 knopen zonder motor (en dus zonder dieselverbruik) zijn we nu enorm blij mee, terwijl dat in normale omstandigheden maar een slakkegangetje is. In de middag hebben we opeens succes met vissen en vangen we twee dorades. Vlak voor borreltijd (elke dag om 5 uur met wat chips en fris) voeren we opnieuw de ‘wissel’-truc met de Barbarossa uit. Dit maal krijgen zij twee unox rookworsten van ons ‘aangegooid’ (ik heb er nog genoeg en ze zijn ruim over de datum, dus ze moeten op) en wij een blik met gehaktballen in saté en een schoongemaakte dorade retour. ‘Great succes’!!! Elke avond, ook nu weer, zien we een prachtige zonsondergang vlak voor onze boeg in de richting waar we naar toe varen. Hele mooie gekleurde luchten in combinatie met een vlakke zee die mijlen ver te zien is. Erg prachtig! Het eten is wederom heerlijk; eigen gevangen vis in tomaten-knoflook saus uit de oven met olijven, feta en pasta. De nacht verloopt zeer rustig, op de motor tuffend over een vlakke zee met veel sterren en niemand anders in onze nabijheid. Tijdens de nachtwachten zetten we de eierwekker op 15 á 20 minuten en zo krijgen we tijdens de wachten ook nog wat slaap. Elke ochtend zijn we dan beiden ook prima uitgeslapen. We houden nauwkeurig de gevaren motoruren bij in verband met de dieselvoorraad. Zeker nu we inmiddels vanuit de weersverwachting weten dat ook de komende 2 á 3 dagen nog heel rustig blijven. Dagafstand 99 mijl, 0 boten en 3 vissen gevangen (wij 2, Barbarossa 1).

Dag 6
Er staat weer een zuchtje wind en de motor gaat weer uit. De hele middag dobberen we met een beperkte snelheid zo tussen de 2 en 3 knopen op die onmetelijk grote zee. We zijn 6 dagen varen van land en helemaal op ons zelf aangewezen. Vreemd genoeg is dit juist leuk, en ook de beperkte snelheid irriteert ons niet. Het hoort er gewoon bij en zolang de boot rustig ligt en de zeilen niet gaan klapperen en we toch nog iets van voortgang maken is de stemming gewoon goed. Alle tijd om culinaire dingen uit te proberen, zoals vandaag een bananencake. De meiden zijn begonnen met het knopen van vriendschapsbandjes in mooie kleuren. Dat is leuk werk en ze hebben snel in de gaten hoe het moet. De Barbarossa vangt een dorade van bijna 1 meter lang, een enorme joekel. Als we aan het eind van de middag de wissel-truc weer willen uitvoeren zodat wij de helft van die vis kunnen krijgen hangt er opeens ook een dorade van 60 cm aan onze haak. Die ligt een half uurtje later gebakken op ons bord. Verser kan het niet! Aan het eind van de middag en de hele nacht gaat de motor weer aan. De boot ligt nog steeds heel stabiel, soms net alsof je in een haven ligt. De nacht vliegt voorbij. In de ochtend gaat de motor weer uit en de spinaker erop. Daar maken we een voortgang van 3 – 4 knoop mee. De Valentijn zit nog steeds op ongeveer 20 mijl afstand van ons en het is leuk ze elke dag twee keer te spreken via de korte golf radio. Dagafstand 99 mijl, 1 boot en 2 vissen gevangen (wij 1 en Barbarossa 1).

Dag 7
De hele middag dobberen we op de zee en zelfs de spinaker krijgt de boot niet meer dan 2 a 3 knopen vooruit. Toine maakt de dieseltank open om daadwerkelijk op zicht te kunnen meten hoeveel diesel we al verbruikt hebben in plaats van te vertrouwen op de meter. Dat is een aangename verrassing, want het blijkt dat we nog zuiniger zijn in het dieselverbruik dan we dachten en dat we ruim voldoende hebben om Suriname te halen. ’s Middags kijken we de film ‘Alles is Liefde’ met z’n viertjes. Echt een film voor deze tijd van het jaar. Alleen wel een raar idee dat jullie in Nederland al nachtvorst hebben en misschien wel sneeuw krijgen. Dat is in die film ook zo. En wij stappen na het kijken van de film buiten in onze kuip, zitten in zwembroek en bikini en zien dan een mooie zonsondergang met verder heel veel blauw water om ons heen. Ja, zo’n oversteek is toch wel heel bijzonder!!!