Zo, dit is het verhaal over onze 2e (en laatste) week in de Bahama’s. De meeste Amerikanen en Canadezen die we hier tegenkomen brengen er maanden door, maar de meesten komen vaak dan ook niet verder dan dit. Ze vinden het een enorme prestatie als je vertelt dat je vanuit Europa hier naar toe bent komen zeilen en kijken helemaal verwonderd als we vertellen dat we ook nog terug gaan zeilen deze zomer. De Bahama’s is een enorm mooi en gevarieërd zeilgebied dat zeker meer dan 2 weken verdient. Ach, dan hebben we nog een reden om een keer terug te komen. Dit is overigens wel de eerste plaats waarvan ik (Toine heeft dit minder) het jammer vindt dat we er niet langer kunnen blijven. Maar we staan beiden volledig achter de keuze om nu door te gaan naar de USA. Om meerdere reden … 1) zo hebben we voldoende tijd om vanuit Florida op ons gemakje naar de Chesapeake te varen en dat is erg handig gezien het wisselvallige weer in die streek en 2) nu zijn we precies op tijd in Cape Canaveral om de lancering van de Discovery op maandagmorgen 5 april te kunnen zien. En dat lijkt ons ook een enorme belevenis. Vanavond vertrekken we vanuit Nassau voor de oversteek van iets minder dan 2 etmalen naar Cape Canaveral, Florida. In de loop van zaterdag 3 april komen we aan.

Nu eerst terug naar de afgelopen week in de Bahama’s. Vorige keer zijn we geëindigd bij Staniel Cay en daar pakken we de draad weer op. Het snorkelen in en rond Thunderball Cave is een belevenis. Enorm veel vissen die zo tam zijn dat ze brood uit je hand eten. Buiten om de grot is er heel veel mooi koraal en ook veel verschillende vissen. Zo mooi hebben we het tot nu toe nog niet gezien. Wel belangrijk om hier rondom kentering te komen, anders stroomt het veel te hard. Ook is de grot alleen toegankelijk bij laag water. Als we ’s middags nog na genieten op de boot komt er opeens een bijbootje naar ons toevaren die heel hard ‘hallo … Nederlanders’ roepen. Het blijkt de bemanning van de Sea Walk te zijn, Sergej en Issabelle met hun kinderen Alec (6 jr) en Katie (4jr). Ze zijn al bijna drie jaar onderweg en gaan komende zomer terug naar Nederland. Sergej blijkt een oud-CMG collega van mij te zijn. Wat een kleine wereld. Ze komen even aan boord en meteen hebben we van alles te kletsen en veel informatie uit te wisselen. Helaas is de ontmoeting van korte duur, want wij gaan de volgende dag door naar het noorden en zij naar het zuiden. We hebben wel hun kaarten en pilots van de Chesapeake kunnen overkopen en ik heb een prima recept voor lekker stokbrood gekregen!

Op zondagmorgen gaan we al voor het ontbijt (dan hebben we we hoog water en dat is geen overbodige luxe hier) op weg naar Warderick Wells. Dat is een nationaal park waar je alleen aan moorings kunt liggen. We hebben ons de dag ervoor aangemeld (via VHF 9) en krijgen netjes mooring nr. 20 toegewezen in de noordbaai van het park. Volgens de Sea Walk (die daar een maand hebben gelegen) een hele mooie plek. De moorings liggen in een grote baai midden tussen de riffen en zandbanken. Er is maar een heel smal kanaaltje dat toegang geeft tot de mooringplekken en wij presteren het weer om hier vlak voor laag water in te varen zodat we wederom iets boven 2.0 meter op de teller zien staan. Best spannend hoor, ruimte voor navigatiefouten is er niet, maar met vereende krachten gaat het helemaal goed. Wat een prachtige plek is dit. Ook hier stroomt het behoorlijk en kun je alleen zwemmen rondom de kentering. We maken een korte wandeling naar de westkant van het eiland en brengen de rest van de middag snorkelend, lezen, luierend en internet’end op de boot door. Wederom mooi koraal, veel vissen … en ontzettend grote roggen. Die zwemmen gewoon in de baai tussen de boten door. Wat een joekels, zo groot hebben we ze nog nooit gezien! Mooi hoor!

De volgende dag gaan we meteen na het ontbijt het land op om een lange wandeling over het grootste deel van het eiland te maken. Heel mooi, maar ook heel vermoeiend. Over rotsen en door dichte palmbossen, en terug een stukje door het mulle zand. Maar wat een prachtige natuur! Eenmaal terug op de boot brengen we de rest van de middag weer door met snorkelen, lezen en luieren. Deze keer ziet Eline tijdens het snorkelen drie grote roggen bij elkaar, waarvan één vol met stippen. Wauw! ’s Nachts trekt het verwachte koufrontje over met veel wind en wat regen. Blij dat we hier goed beschermd aan een mooring liggen. Ook de volgende morgen waait het nog stevig door. Elke ochtend om 9.00 uur vraagt Darcey van het Exuma Park welke boten vertrekken zodat ze de moorings toe kan wijzen aan nieuwe boten. Gisteren en ook vandaag vertrekt er geen enkele boot, daar is het weer niet na. Ook wij besluiten nog een dagje langer te blijven. ’s Middags gaan Eline en ik weer snorkelen (bij kentering en laag water) en dan zien we weer heel veel roggen en een haai! Brr …. maar weer snel terug naar het bijbootje. ’s Avonds eten we een heerlijk stuk vlees van de Cobb, echt smullen! We hebben een goede internetverbinding en daardoor kunnen we flink wat informatie over Florida opzoeken. Zo hebben we ook de marina in Cape Canaveral alvast gereserveerd.

Onze laatste stop in de Exuma’s is Allens Cay …. wederom een prachtige plek met de ankerplaats midden tussen kleine eilandjes in helder blauw/groen water, heel veel leguanen op de kant die ons nieuwsgierig toekijken en …. veel conches op de bodem. Meteen als we aankomen ’s middags duiken we het water in en komen we weldra terug met ons avondmaaltje … conchfritters met een heet sausje, rijst en conch-salade. Vergezeld met een mooie ondergaande zon; een betere laatste avond in de Exuma’s kunnen we ons niet wensen. Na een rustige nacht vertrekken we vanochtend voor de tocht van 5 uur naar Nassau. Het laatste stuk over de ondiepe Great Bahama Bank, midden tussen twee zandbanken door (Middle Ground en Yellow Bank). Een klein stukje ligt vol met ondiepe koraalhoofden die alleen op zicht te vermijden zijn. Maar de zon schijnt mooi in het water en we zien ze heel goed liggen, dus dat is geen probleem. Het is vandaag 1 april en ik kreeg vanmorgen een mailtje van Jack dat ik precies 12,5 jaar in dienst ben van Achmea/Interpolis. Dat was ik zelf toch maar mooi vergeten!

De stop is Nassau is een pure efficiëncy-stop. We zijn naar de Bahama’s gekomen voor de mooie ongerepte natuur en niet voor de stad met z’n drukte. Dat zoeken we wel weer op in Amerika. Nee, we stoppen omdat voor het eerst deze reis ons water echt op is. Onze watermaker is helaas kapot gegaan (geeft alleen zilt/zout water) en zelf water maken lukt daarom even niet. We weten al wel de oorzaak en een nieuw onderdeel wordt door Rob Wink opgestuurd zodat Toine dit in Cape Canaveral kan vervangen. Ook zijn onze gasflessen (waar we op koken) niet geschikt om te laten vullen in Amerika en hebben we van de Sea Walk gehoord dat je hier in Nassau een goed en goedkoop ’tussenstuk’ kunt kopen zodat de Amerikaanse vulslang er wel op past. We liggen nu voor anker in de baai bij Nassau, Toine is de kant op voor dat tussenstuk en ik heb mooi even tijd om dit reisverslag te publiceren. Water hebben we al kunnen tanken, bij de tanksteiger waar we ook een mooie Spaanse Makreel hebben kunnen kopen voor het eten vanavond. Door vanavond rond 23.00 uur te vertrekken kunnen we het laatste ondiepe stuk over nog een stukje Great Bahama Bank precies morgen met daglicht doen en dan komen we ook zaterdag 3 april met daglicht aan in Cape Canaveral. Jullie allemaal fijne Paasdagen!!! Tot de volgende keer … vanuit Amerika!!!