We liggen op dit moment in Baiona; de laatste spaanse plaats die we aandoen voordat we naar Portugal gaan. De afgelopen week hebben we hele rustige en korte zeiltochtjes gemaakt op beschut water. Dat gaat straks weer anders worden, want de plaatsen aan de portugese kust liggen veel verder uit elkaar met deining en zeegang van de Atlantische Oceaan. Het was dan ook een heerlijke week, mede doordat het zo goed klikt met de Valentijn en de Barbarossa.

Het vorige verslag eindigt op zondagochtend in Rianxo. Na het ontbijt vertrekken we voor een lekkere zeiltocht kruisend de Ria uit de hoek om naar San Vincente. We zijn nog maar met drie boten, want de Nebulea heeft een ander plan getrokken. We maken onderweg foto’s van elkaar onder zeil en maken er daarna een soort wedstrijdje van die de Valentijn dik heeft gewonnen door tactisch te kiezen voor het andere rak waar meer wind staat. Vlak na aankomst vieren we hun overwinning ‘in stijl’. ’s Nachts gaat het opeens hard waaien en bij een ankercontrole zie ik opeens de Barbarossa de baai uitdrijven richting zee. Toine gaat er in ons bijbootje naar toe om ze te waarschuwen en dan zijn ze er ook net zelf achtergekomen. Met vereende kracht liggen ze even later weer netjes vast.

De volgende ochtend houden we na school palaver bij ons om de ruwe planning van de komende weken door te spreken. We besluiten dat we in ieder geval tot Porto bij elkaar blijven. ’s Middags maken we een mooie wandeling langs de rotsen naar Punta Miranda. De kinderen vinden het klauteren over rotsen altijd een feest. In de namiddag vertrekken we voor een kort tochtje de volgende Ria in naar Combarro. We vangen twee makrelen en varen een stukje op de gennaker. ’s Avonds gaan we met de drie boten (13’en) uiteten. Prima eten en een zeer gezellige sfeer en enorm met elkaar gelachen. Marinthe danst de tango met Giel, zie de foto’s in het laatste fotoalbum.

De volgende ochtend (di 8 sept) blijft het om ons heen knallen. Het lijkt op vuurwerk, maar dat is niet te zien in de zon. Rare jongens, die spanjaarden … we kunnen niets anders bedenken dan dat het ter ere van de geboortedag van Maria is. Bij de lunch eten we de twee makrelen; die smaken heerlijk. Combarro is een heel mooi oud stadje met smalle straatjes en kleine huisjes. We wandelen er samen met de Valentijn doorheen. Daarna vertrekken we voor een kort tochtje naar de haven van Sanxenxo, weer kruisend en daarna zonder wind. Sanxenxo is een drukke badplaats met een mooi strand. Maar de haven is niet leuk en flink duur, en er zijn ook geen wasmachines. We blijven er dan ook maar één nacht en maken maximaal gebruik van de voorzieningen zoals stroom en water. Dan maar met veel water zelf wassen op de steiger en dat gaat ook heel goed. ’s Avonds liggen we gratis voor anker naast de haven voor het strand.

De volgende dag (do 10 sept) gaan we na school, boodschappen en lunch op weg naar Islas Cies. Dit keer varen wij het snelst. Wel weer kruisend en op het eind geen wind meer. Dit lijkt een patroon te worden; als wij het anker lichten is de wind opeens van voren en/of gaan liggen. We komen onderweg de Sea of Independence tegen. Dat is één van de grootste cruiseschepen ter wereld, zo vlak voor onze neus langs. We ankeren bij Islas Cies; dat zijn drie mooie rotseilanden met strand, zonder auto’s en maar een paar inwoners. We liggen er vier nachten heel rustig (weinig wind) maar de vierde avond wel heel druk met ‘dronken’ Noren achter ons.

Op vrijdag is er een alternatieve schoolles; Marinthe wil graag alles over de sterrenhemel weten en samen leren we welke belangrijkste sterrenbeelden er zijn en hoe het komt dat de sterrenhemel telkens anders is (aarde draait in één dag om haar as, in één jaar om de zon, en de maan draait in een paar weken om de aarde). Eline wil weten hoe de zeilvoering werkt en Toine leert haar de eerste beginselen. ’s Middags gaan we met de andere boten naar het strand. Ja, Inge, ongelooflijk hoe vaak we (zeg maar Toine) de afgelopen weken al naar het strand is geweest;).

En dan is het weekend. Het leuke van school op de boot is dat zo’n weekend ook echt als weekend voelt. Het is flink mistig als we wakker worden. Als de mist rond het middaguur is weggetrokken maken we een wandeling naar de top van één van de eilanden samen met de andere boten. Dat het goed klikt merk je ook tijdens zo’n wandeling. Het gaat heel natuurlijk zonder gedoe en iedereen kan het goed met elkaar vinden, ook de kinderen. Zondag begint ook mistig. Aan het eind van de ochtend gaan we hardlopen in een vrouwen- en mannengroepje. Ik weer samen met Monica en Ellen. Dit keer echt heuvel op en heuvel af, maar wel heel leuk en lekker om te doen. De rest van de dag blijven we op eigen boot. Ik ga knutselen met de meiden en we kijken met z’n vieren Indiana Jones 1.

Op maandag (gisteren) varen we na school in twee uurtjes naar Baiona. Dit keer het eerste stuk voor de wind waardoor we klavertje kunnen varen, maar daarna valt de wind weer weg. En nu we in de haven liggen waait het opeens hard (kracht 6/7) en dat blijft de komende dagen zo (hollen of stilstaan….). Ach, Baiona is een prima stadje uit om een paar dagen te blijven. Mooie haven met een goede internetverbinding, en een Eroski (supermarkt) die de boodschappen voor één euro naar de boot brengt.

Morgenochtend gaan we skypen met de klassen van Eline en Marinthe. Leuk!