Vanuit Porto varen we in twee lange etappes van 30 en 24 uur naar de Algarve (zuidkust van Portugal). Deze tochten kenmerken zich door weinig wind (waar is de Portugese Noord van 4-6 Bft. die hier hoort te waaien?) en dus helaas veel motoren. Wat het goed maakt is dat het rustige tochten zijn over een relatief vlakke zee en dat we heel vaak en heel veel dolfijnen zien. Dolfijnen zwemmen in grote groepen en kruisen onze koers. Een aantal uit de groep zwemt dan tijdelijk met onze boot mee vlak voor de boeg uit. Ze springen en spelen met de boeg van onze boot. Een prachtig schouwspel en een genot om naar te kijken. ’s Nachts zijn ze ook goed te zien, ze geven licht onderwater. Deze twee tochten varen we samen met de Barbarossa en dat is heel gezellig.

Regelmatig hebben we contact over de marifoon. De 2e tocht is de stuurautomaat van de Barbarossa kapot en moeten ze zelf sturen, maar ze kunnen goed achter ons lampje aan varen en dat is makkelijker dan zelf op kompas sturen. De nachten verlopen voorspoedig en we wennen al wat aan het wachtlopen en beginnen een ritme te ontwikkelen die goed bij ons past . Toine loopt wacht tussen 22.00 en 1.00 uur en tussen 4.00 en 7.00 uur. Ik pak het over tussen 1.00 en 4.00 uur en 7.00 en 10.00 uur. Zo slapen we allebei zo’n 5 á 6 uur en dat is voldoende.

De eerste tocht brengt ons in 30 uur varen van Porto naar Cascais. Het eerste stuk mopperen we, op de wind die er niet is en op de golven die onze boot van links naar rechts duwen. Na een paar uur hebben we een goede zeilvoering te pakken (klaverstand) en ligt de boot rustiger. Maar dan wordt Marinthe ziek en moet ze vier keer achter elkaar overgeven. Geen zeeziekte (gelukkig), maar precies dezelfde buikgriep die ik heb gehad. Tot overmaat van ramp raakt ’s avonds de WC verstopt en klust Toine een uur in dat kleine hokje op een bewegende boot om ‘m te maken. Gelukkig krijgt hij
dat voor elkaar, wat een held! We worden meteen daarna getrakteerd op de eerste dolfijnenshow. Dat maakt veel goed. De nacht verloopt verder voorspoedig en in de vroege ochtend varen we langs de eilandjes voor Peniche richting Cabo Raco (landpunt vlak voor Lissabon). We krijgen de rest van de dag een keer of vier doflijnen om ons heen. Vlak voor Cascais, rond Cabo da Raco krijgen we opeens windkracht 6, terwijl het de hele dag maximaal windkracht 2 is geweest. Dat komt door het kaapeffect (wind waait hard om de punt van het land heen) en dan is het nog even spectaculair zeilen.

Cascais is een leuke luxe badplaats met een mooi strand en een grote baai waar veel ‘mede-vertrekkers’ voor anker liggen. We merken goed dat we zuidelijker komen; opeens waait er een warmere wind, kunnen we ’s avonds tot laat buiten zitten en is de boot ’s ochtends niet meer vochtig. Woensdag 23 sept is het weer een gewone schooldag en halen we de vorige dag in (tijdens het varen hebben we nog maar even geen school gedaan, dat komt straks wel). We ontmoeten dan ook eindelijk de Tangaroa die we voor het laatst in Veere hebben gezien. Ze komen op de koffie en dat is gezellig. Zij hebben twee kleine meisjes (2 en 0 jaar); wat ben ik dan blij dat wij al van die grote zelfstandige meiden hebben, dat is toch wel een stuk makkerlijker. ’s Middags doen we boodschappen in een enorme grote supermarkt. Zo groot met zoveel keus, dat hebben we nog nooit meegemaakt. Het voordeel is dat ze Calvé pindakaas en Remia mayonaise hebben. We kopen dan ook ‘groot’ in. ’s Avonds ontmoeten we ook de Waterman weer en drinken we met z’n allen en borreltje. We missen de Valentijn wel!

De dag daarna gaan we samen met de Barbarossa met de trein naar Lissabon. Dat is maar 20 minuten en dan kunnen we op deze ankerplaats blijven liggen in plaats van zelf met de boot naar Lissabon varen. We nemen de gasflessen mee, want die zijn leeg en ‘Carlo’ kan ze vullen vanuit de haven in Lissabon (we koken op gas). Hartstikke illegaal. De gasflessen gaan dan ook goed verpakt mee de trein in. Het verloopt heel soepel. Eerst de gasflessen afgeven en daarna de stad in. We lopen eerst een stuk en pakken dan toch maar de bus en tram 28. Dat is een trammetje die door heel Lissabon rijdt, door alle smalle straatjes heuvel op en heuvel af. Een hele leuke tocht. We hadden begrepen dat het gratis is en gaan dan ook gewoon zitten zonder te betalen. Daarna zien we toch mensen kaartjes kopen, zou het dan toch niet gratis zijn? Ach, dan zijn wij er alweer uit. We lunchen heerlijk met vis, vlees en een biertje in een echt portugees tentje. Daarna klimmen we naar het kasteel en daar hebben we een prachtig uitzicht over de stad. Dan is het alweer tijd om de gasflessen op te gaan halen. Carlo maakt zich wat zorgen dat wij terug willen met de trein en biedt aan om ons met zijn busje terug te brengen. En zo zitten we met z’n 8-en opeens in een busje in het drukke spitsverkeer van Lissabon naar Cascais. Ook dat gaat allemaal goed en het was een heerlijk en gezellige dag.

Op vrijdag maken we er een lange schooldag van. Toine helpt de kinderen en ik ga winkelen met Ellen (nog wat zomerkleren in de uitverkoop) en ’s middags naar de kapper. Ja, dat moet ook gebeuren. Een uur later en 45 euro armer sta ik weer buiten. Niet geheel tevreden, maar Toine vindt dat het goed geknipt is. OK dan maar. We krijgen een sms’je van de Valentijn dat ze op weg zijn naar Cascais. En zo zitten we aan het begin van de avond weer vertrouwd met elkaar aan de borrel, met ook de Barbarossa erbij (de 3 musketiers).

We besluiten de verjaardag van Marinthe een dagje eerder te vieren zodat de Valentijn er ook nog bij kan zijn. Op zaterdagochtend 26 sept krijgt Marinthe haar kado van ons; het kasteel van Harry Potter 5 van lego. Dat valt zeer goed in de smaak. Twee dagen later is het kasteel al vele malen opgebouwd en weer afgebroken. Toine bakt een heerlijke appeltaart en om 11 uur krijgen we de Valentijn, de Barbarossa en de Tangaroa op verjaardagsvisite. Eline en ik hadden slingers gemaakt en de boot is mooi versierd. Het is een gezellige boel. Na de lunch vertrekken we voor de 2e lange tocht naar Lagos. Helaas zonder de Valentijn en dat vinden zij ook helemaal niet leuk. Tja, bij deze reis hoort nou eenmaal ook afscheid nemen van mensen die je dierbaar zijn geworden (en elkaar later weer tegenkomen).

Wij hebben een prima tocht met wederom veel dolfijnen. Dit keer met windstil weer waardoor we ze heel goed onder water kunnen zien. Ook zien we wat verderop heel rustig grote vissen met geronde vinnen voor ons langs zwemmen. Dat lijken kleine walvissen. Ook heel bijzonder! In de nacht tuffen we rustig door en tijdens de wachten luisteren we muziek en Toine kijkt zelfs een film op de laptop. Het ronden van Cabo San Vincento is een makkie met dit weer. We kunnen er heel dicht langs varen met weinig zeegang. De 1e ankerbaai is geen succes; daar rollen we te veel , dus we besluiten door te varen naar Lagos. Daar liggen we de hele middag voor anker voor een prachtige kust met hoge kliffen en daarin grotten. De ouders van Ellen zijn op bezoek. We varen in twee bijbootjes (Koen van de Barbarossa bij ons) langs de kust de grotten in. Een prachtig gezicht. Daarna nog even naar het strand. Eenmaal op de boot borrelen we met ons viertjes op de verjaardag van Marinthe. We bellen tussendoor met Inge, mam en de rest van de familie die in Nederland de verjaardag van Inge vieren. Beide telefoons op de speakers en dan zijn we toch even dicht bij elkaar. We eten zelfgebakken frietjes met een lekker stuk vlees. Een echt verjaardagsmaal. Omdat het toch een te wat open plek is voor de nacht gaan we samen met de Barborassa bij de wachtsteiger van de jachthaven liggen. We drinken nog een borrel met elkaar en Marinthe en Eline vermaken zich prima met Giel. Iets voor 12 uur gaan we pas naar bed, ook de kids. En zo kijken we terug op een zeer geslaagd verjaardagsweekend.

De komende week trekken we in korte dagtochtjes langs de Algarve naar het oosten.