Zo, de laatste lange overtocht zit er op. Zo terugkijkend hebben we enorm geluk met het weer gehad. Het weer is niet zo stabiel in deze regio en is langer dan 4 dagen vooruit heel moeilijk te voorspellen. Wachten in de Azoren op 8 dagen goed weer had niet gekund. Als het een mooie zomer is hangt er een hoge drukgebied (het Azoren hoog) boven de Azoren en dat betekent vaak de eerste dagen motoren. Als het een instabielere zomer is (zoals nu) is dat hoog er af en toe wel en dan weer niet en maakt het plaats voor depressies (lage drukgebieden) die er boven langs trekken het Kanaal in. Wij hebben zowel geen windstilte gehad zodat we moesten motoren, en ook maar heel kort stormachtige wind. Veel beter qua weer had het dus niet kunnen zijn! Toch voelt vooral het eerste deel van de reis behoorlijk pittig. Harde wind en veel hoog aan de wind varen maken het leven aan boord oncomfortabel en daardoor duurt het ‘in slingeren’ langer dan we gewend zijn. Maar het tweede en midden deel maken alles goed, we hebben de laatste vier dagen continu wind uit het zuid-westen die ruim binnen komt en dat zorgt voor een goede snelheid en een prima bootligging. Ook nog regelmatig het zonnetje erbij, maar het is wel steeds koeler aan het worden en de laatste dag regelmatig regen. De wachten ’s nachts doen we vanuit binnen, alleen elk kwartier even kijken tenzij het druk om ons heen is (met vooral vissersboten), dan zitten we buiten. Heel gezellig om deze tocht samen met de Barbarossa en Valentijn te doen. Een mooie afsluiting van lange zeiltochten!!!

Terug naar de afgelopen week van dag tot dag. Een dag in dit verslag begint om 12.30 uur en eindigt op die tijd de volgende dag, op het moment dat er precies een etmaal om is.

Dag 1
We vertrekken om 12.30 uur uit Terceira nadat we alle drie (Barbarossa, Valentijn en wij) de dieseltank hebben vol gegooid. De eerste twee uur motoren we rond het eiland met zeer weinig wind. Eenmaal ‘vrij’ van Terceira staat er een prima zeilwind uit NW, in het begin nog windkracht 3-4 (zoals voorspeld). Maar al snel trekt de wind aan tot kracht 5-6 en omdat we zo hoog varen liggen we flink onder helling en hakken we door de golven. Toch slapen we deze eerste nacht goed, en vooral de meiden doen het weer prima. Ze nemen hun vertrouwde ‘stand’ op de kajuitbanken aan en vermaken zich de hele dag prima met elkaar. Beetje nintendo’en (samen voetbal spelen), TV kijken, lezen, met hondje Fikkie spelen … we hoeven ze nooit te helpen met het zoeken van vermaak. Ongelooflijk en voor ons heel fijn! Aan het eind van dit eerste etmaal liggen we met de drie boten nog op zichtafstand van elkaar. Dagafstand 147 mijl.

Dag 2
Ook dit etmaal is nog zeer oncomfortabel. Gelukkig bij ons geen zeeziekte, maar bij de Barbarossa en Valentijn wel. De Barbarossa heeft pech met de stuurautomaat … de omvormer (van 12 naar 24 volt) gaat kapot, maar gelukkig kan Jan ‘m vakkundig maken door de omvormer van de SSB te gebruiken. Daardoor doet de stuurautomaat het weer, maar kunnen ze niet tegenlijkertijd de SSB-radio gebruiken. Dan is het toch wel weer heel makkelijk, en voor ons geen enkele moeite, dat we op marifoonafstand van elkaar varen en het SSB gebruik (voor ophalen weer, praten met de Valentijn en bijwerken blog) gedeeltelijk via ons kan. De Valentijn kiest een net andere koers en helaas zijn ze aan het eind van dag 2 uit het zicht verdwenen en valt ook weldra de marifoonverbinding weg. We stappen over op twee keer per dag SSB-contact en zo blijven we toch goed op de hoogte van elkaars wel en wee. De hele dag en nacht blijft het NW 5-6, dus nog steeds hoog varen. Pas in de ochtend wordt het wat minder. Dagafstand 153 mijl.

Dag 3
Zonder moeite kunnen we op zichtafstand van de Barbarossa blijven. De wind is WNW 3-4, wat ruimer en minder wind dan de vorige twee dagen. Ook het zonnetje laat zich zien, dus een middagje prima zeilen. Maar aan het eind van de middag trekt de wind weer aan tot 5-6, en ’s nachts zelfs een paar uur een dikke 7 met stoten naar windkracht 8. Gelukkig wel vanuit het westen en daardoor half tot ruimer binnenkomend. Flink gereefd kunnen we goed koers houden, en ook de zeegang valt vergeleken met onze vorige stormervaringen mee. De uurtjes tussen 3.00 en 7.00 uur zijn het ergst. Maar ook dit keer houdt de boot het prima en kost het ons alleen onze slaap. In de ochtend besluiten we in het SSB-gesprek met de Valentijn om niet meer koers Ierland aan te houden, maar deze te verleggen naar Falmouth (Engeland). Koers Ierland wordt te hoog varen en komend weekend ligt daar een depressie waar we liever niet in komen. Ook hebben we het allemaal ‘even’ gehad met de lange zeiltochten en voelt het beter om dit de laatste lange tocht te laten zijn en vanuit Engeland in korte stukjes naar huis te kunnen varen. Even zag het er nog naar uit dat die depressie ook de tocht naar Engeland in de weg zou zitten, maar hij trekt noordelijker langs, dus Falmouth lijkt nu prima bezeilbaar. Dagafstand 155 mijl.

Dag 4
De wind neemt langzamerhand af tot een mooie 4-5 en ook de zon laat zich aan het einde van de dag weer zien. Prima varen met nog steeds een mooie snelheid, gezellig naast de Barbarossa. Regelmatig kletsen via de marifoon breekt de dag en is erg gezellig. Het ophalen van de Engelse Bracknell weerkaarten (zoals we geleerd hebben op de meteo cursus van Zilt) gaat heel goed via de SSB. Zo hebben we elke dag de door de Engelsen getekende weerkaarten voor huidig, T+24 uur, T+48, T+72, T+96 en T+120. Daarnaast nog de ‘gewone’ gribfiles van sailmail, en zo hebben we een heel goed inzicht in het weer. Zeker nu we dat ook met de drie boten kunnen doorspreken en ‘weerman’ Daniël van de Valentijn ons daar ook prima bij helpt. Geheel gerust over de komende tocht naar Falmouth en met een rustig windje gaan we de nacht in, en zo slapen Toine en ik voor het eerst deze tocht echt lekker diep en lang. ’s Ochtends gaan de eigengemaakte stokbroodjes voor het eerst weer in de oven, de vorige dagen hebben we op droge crackers geleefd. Wel goed voor de lijn hoor! Het ontbijt maken met ook gebakken ei met spek erbij duurt lang … het gas blijkt niet meer goed te werken en geeft alleen maar een klein vlammetje. Het wordt uiteindelijk allemaal wel gaar, maar duurt zeker 2 keer zo lang. Net voor het einde van het 4e etmaal zijn we over de helft. Nog 576 mijl te gaan en al 597 mijl gevaren. Dagafstand 142 mijl.

Dag 5
Een lekkere middag zeilen in de zon met wind die steeds ruimer binnen komt. We vangen zelfs een tonijn … wat een feest! Met het meest aftanse haakje waar we ook ooit een baracuda mee hadden gevangen in de Bahama’s. Het fileren neemt even wat tijd in beslag maar gaat goed met het speciale fileermes dat we nog in Amerika hadden gekocht. Kunnen we dat ook eindelijk gebruiken! Het gas-probleem baart flink wat zorgen … wat kan het zijn? Met zo’n klein pitje eten koken gaat echt niet lukken. Eerst denkt Toine dat de drukregelaar kapot is. Maar dat blijkt niet het geval. Na lang proberen en puzzelen komt Toine er achter dat het de twee mechanische connecties zijn die beiden (in de gasbunker buiten en onder het kooktoestel binnen) versleten zijn. Na wat klussen met zagen en schroeven zijn de connecties er tussen uit of gemaakt en doet het gas het beter dan ooit. We hebben een heerlijke borrel met rauwe tonijn en een glaasje witte wijn. De zee is toch heel rustig de komende nacht. En ook het avondeten is ontzettend lekker met gefrituurde vis-fritters met rijst en sperziebonen. Vlak voordat de nachtwachten ingaan valt de wind weg en gaat de motor aan. Zo varen we rustig pruttelend de nacht in. Maar om 5.00 uur staat er weer voldoende wind, pal van achteren, en zetten we de zeilen in klaver-stand. We lopen telkens rond de 7.0 knopen en de wind blijft de komende dagen ook uit deze richting staan, dus is aankomst in Falmouth a.s. dinsdag over drie dagen prima haalbaar. Als ik ’s ochtends tijdens het ochtend-marifoon-praatje met Ellen haar vertel over het recept voor vis-fritters hangt er bij de Barbarossa ook een mooie tonijn aan de haak. Die eten dus ook vis vandaag! En een paar uur later nog een tweede tonijn, die ze in de diepvries heeft gelegd voor samen opeten in Falmouth. Voor het eerst doen we weer samen met de Barbarossa het bekende wedstrijdje … etmaalmijlen raden en ook de aankomsttijd in Falmouth. Dagafstand 136 mijl.

Dag 6
De hele tijd kunnen we in klaver-stand blijven varen met één keer tussendoor gijpen. De wind blijft zo tussen windkracht 3-5 en is meestal 4. Gewoon perfect zeilen! Er komt een vogel in onze vislijn vast te zitten, maar gelukkig kan Toine ‘m (met verlies van ons haakje) levend bevrijden en voor de rest van de dag stoppen we de visactiviteit maar even. ’s Middags kijken we met z’n viertjes naar de Titanic … dat wilden de meiden al zo lang. Prachtige film om te kijken, maar misschien een beetje raar om dat op een zeilende boot te doen? Voor ons geen probleem hoor! Na het avondeten zien we opeens heel veel dolfijnen om de boot zwemmen en ook twee walvissen op 100 meter afstand. Wat een belevenis! Daarna komen we opeens in een woud van lichtjes terecht van wel meer dan 40 vissersboten om ons heen. Wat is hier gaande? We horen niets op kanaal 16 … kennelijk gewoon goed viswater? De hele reis zien we tot nu toe bijna niets en nu is het opeens laveren tussen de vissersboten door. Dat doet Toine prima tijdens zijn avondwacht en als ik om 0.00 uur de wacht overneem is het weer stil en rustig om ons heen. Wederom een rustig nachtje met veel slaap voor allebei. De volgende ochtend is het nog steeds lekker zeilen en we maken wederom een mooie dagafstand … 153 mijl.

Dag 7
De rest van de dag ‘kabbelt’ voorbij. De meiden vermaken zich nog steeds goed met hun eigen dingetjes, Toine en ik lezen vooral veel en kletsen af en toe over de marifoon met de Barbarossa. Samen met de meiden maak ik een lekkere appeltaart en die smaakt wederom goed. ’s Avonds tijdens SSB-tijd krijgen we een zeer enthoussiaste Monica en Daniël aan de lijn … ook zij hebben een mooie grote tonijn gevangen en heel veel dolfijnen rond de boot gehad. We spreken de belevenissen van de dag door, w.o. ook altijd wie wat gaat eten, en zo doen we regelmatig ideëen op vanuit de andere boten. ’s Avonds tijdens het eten zien we wederom veel dolfijnen rond de boot en ze blijven dit keer heel lang, wel bijna een uur. Vooral Eline blijft maar buiten kijken, met het idee in haar gedachten dat dit wel eens de laatste keer zou kunnen zijn deze reis. De nacht verloopt goed, maar wel wat rommelig door wederom veel vissersboten om ons heen. Eén keer komt er eentje zo dichtbij dat we op het laatste moment moeten uitwijken om niet tegen ‘m aan te varen … wat een aso!!
En nu vanochtend is het 19 juli en zijn we precies een jaar onderweg. En ook alweer bijna thuis, nu we Engeland naderen en morgenochtend Falmouth aanlopen. Eigenlijk niet te geloven dat het al zo lang is, en wat is de tijd snel gegaan. De snelste dagafstand deze tocht … 161 mijl.

Dag 8
Het laatste etmaal breekt aan. Ook deze middag ‘kabbelt’ voorbij. We kijken samen ‘The Holiday’; een lekkere ‘feel-good’-film. De boot doet gewoon zijn werk en vaart in een prima tempo door zonder dat we ook maar iets aan de zeilvoering hoeven te doen. Tegen de avond begint het lekker te regenen en zo de nacht in wordt het zicht steeds slechter. Wederom vertrouwen we op de radar en AIS, want buiten is toch niets te zien. We varen netjes tussen alle visserschepen en grote schepen in de shippinglanes door en dan zien we opeens rond 9.00 uur de volgende ochtend land … land in zicht … even door de regen en mist door is Lizard Point ten zuiden van Falmouth goed te zien. De wind neemt zoals voorspeld steeds verder af, maar we kunnen tot het laatste toe zeilen.

En zo varen we na precies 8 etmalen op zee de natuurlijke havenmond van Falmouht binnen. Van die 8 etmalen (= 192 uur) voor die 1200 mijl hebben we slechts 11 uur hoeven motoren en de rest met een prima snelheid (6,3 mijl gemiddeld) kunnen zeilen. Een prima laatste lange overtocht!!! Nu hebben we nog 3,5 week te gaan. De komende 1 á 2 weken brengen we door aan de Engelse Zuidkust. We hopen op beter weer dan nu, want nu is het alleen maar aan het regenen.