Schotland is werkelijk een prachtige zeilbestemming. Overweldigend mooie en ruige natuur, beschut vaarwater, leuke ankerplaatsen en jachthavens, hele vriendelijke mensen en veel mede-zeilers (ook met kinderen) om ons heen. We genieten dan ook volop van deze onverwachte ervaring. Met als minpuntje dat het hier inderdaad kan regenen ;-). Lang leve de kuiptent … die hebben we zeer regelmatig op staan. En ook de verwarming hebben we vooral ’s ochtends regelmatig nodig. De eerste drie dagen hebben we overigens prachtig weer gehad, maar gisteren regende het onophoudelijk en ook vandaag lijkt het een regendag te gaan worden. Gelukkig laat de weersverwachting zien dat we volgende week ook weer een paar mooie dagen krijgen.

De tocht naar Schotland toe gaat zeer voorspoedig. In iets meer dan 60 uur tikken we 370 mijl weg. Over een vlakke Ierse zee met af en toe wat scheepvaart en vissersboten om ons heen en geen enkele andere zeilboot. Het eerste etmaal kunnen we nog redelijk wat zeilen maar het laatste stuk is overwegend motoren. Wel over een zeer vlakke en rustige zee met regelmatig zon, dus veel comfort aan boord. Zo komen we die drie dagen prima door met lezen, spelletjes doen, film kijken en lekker eten. De laatste paar uurtjes varen we in de regen naar de eerste ankerplaats in Schotland … we pakken een mooring op in een mooie natuurlijke baai bij het dorpje Lamlash op het eiland Arran en als bescherming van de baai een mooi klein eilandje genaamd ‘Holy Island’ ervoor. De volgende ochtend schijnt de zon en de hele dag blijft het prachtig zonnig weer. We verkennen het dorpje en maken een mooie wandeling op Holy Island. Daar kun je met een foot-ferry naar toe, maar dan moeten we bijna een uur wachten, dus gaan we met onze eigen bijboot. De heenweg gaat prima (met de wind en golven mee). De wandeling is werkelijk prachtig … flink klimmen en dalen door ruige natuur en met mooie vergezichten. Het is een echt ‘heilig’ eiland, met een Boedhistisch klooster en een paar Boedhistische monikken die daar wonen. De weg terug naar de boot is een avontuurlijk en nat tochtje .. tegen de wind en golven in komt er regelmatig water over en komen we kletsnat bij de boot aan. Ach … dat droogt wel weer. ’s Avonds eten we heerlijk op de kant in een Italiaans restaurantje. Elke avond besluiten we de dag met een kaartspel met z’n viertjes.

De tweede dag Schotland is ook een mooie dag … wel wat meer bewolkt maar geen regen. Met een mooie zeiltocht van 20 mijl en veel andere zeilbootjes om ons heen (de meeste boten zijn kleiner dan de onze, dit lijkt een beetje op de USA Intra Coastal Waterway, waar we ook veel 25-35 voet bootjes tegenkwamen) naar de volgende plaats … Tarbert op het eiland Kintyre. Eenmaal aangekomen spelen de meiden op de kant met de skateboard en voetbal. Ik maak een lekker maal op de boot (met hét chocoladetoetje). Tja, gewoon genieten!!
De volgende dag staan we vroeg op om op tijd bij de ingang van het Crinan Canal te zijn. Het Crinan Canal door is een ware belevenis !!!! Het kanaal is maar 9 mijl lang, maar heeft 8 sluizen en twee bruggen tot de ’top’ en 7 sluizen (eigenlijk sluisjes, net iets groter dan de Brandaan) en 2 bruggen weer naar beneden. Alleen de eerste en laatste twee sluizen zijn bemand en de overige sluizen moeten we zelf bedienen. Bij elke sluisgang overbruggen we zo’n 3 á 4 meter. Tja, en hoe bedien je zo’n sluis? Dat is wel even puzzelen. Gelukkig krijgen we bij de eerste sluis hulp van een aardige Schot …die met Britse humor tot wel drie keer toe zegt “Never thought that I would have to learn a Dutchmen how to use locks”, en daarna kunnen we het prima zelf. De sluisdeuren gaan open en dicht door tegen het lange uiteinde van de deur te duwen. Dat is een klusje dat de meiden samen net (hard werken!!!!) prima kunnen … best wat kracht zetten, maar het lukt ze goed! Het water gaat eruit doordat luiken in de deuren open worden gedraaid met een hendel … ook dat kunnen de meiden prima. Wij doen voornamelijk het lijnenwerk en Toine bestuurt de boot.
De eerste drie sluizen doen we alleen, en bij de overige sluizen trekken we samen op met een Brits gezin (Allen en Sue) met drie kinderen van 8, 9 en 10 jaar (Mathew, Anna en Joshua). Met twee boten is het erg makkelijk (de helft van het werk), maar ook erg gezellig! De hele dag is het droog en ’s middags hebben we zelfs een geheel blauwe lucht met een lekker warm zonnetje. Het kanaal zelf is heel smal en voert door mooie natuur en leuke kleine dorpjes. Zo hebben we een hele actieve dag en zijn we zelfs echt moe als we ’s middags rond 17.00 uur stoppen op een super rustiek plekje, iets voor de laatste twee sluizen. We drinken een borrel samen met Allen en Sue op de Brandaan (nadat Sue even gedouched heeft bij ons omdat ze het kanaal ingevallen was bij het aanleggen …) en gaan met z’n allen heerlijk uiteten in het enige restaurant van Crinan. De kinderen spelen de hele tijd samen en het lukt ze aardig om met elkaar te praten. Echt een leuke ontmoeting !!! De volgende dag (is gisteren) scheiden onze wegen zich weer … zij hebben iets meer tijd dan wij en zwaaien ons uit en wij varen door de regen de 25 mijl naar Oban. Voor de wind zeilend langs allemaal kleine eilandjes met flinke stroming en stroomrafelingen … helaas zien we niet zoveel van deze mooie omgeving door de regen. Nat en koud komen we in de jachthaven van Dunstaffnage aan, net 3 mijl ten noorden van Oban. De jachthaven van Oban was vol, maar dit is ook een prima jachthaven met een lekker restaurantje op de kant. En ja, het eten in Schotland is echt perfect! Niet te vergelijken met de Engelse keuken (??!!).

Tja, en nu zitten we op de boot in de regen te bedenken wat we vandaag gaan doen. Waarschijnlijk met de bus naar Oban en daar wat dingen ‘binnen’ te doen zoeken. Morgen moet het weer droog zijn! En ook dit hoort bij Schotland! De komende week varen we door het Caledonische Kanaal naar de oostkant van Schotland. Ook dit is weer een (wereld)beroemd kanaal, wat voor een zeiler een hele mijlpaal is om door te gaan., Volgend weekend starten we dan met de laatste lange tocht terug naar huis!!!