We zitten alweer een weekje op Newfoundland. Het is maar 4,5 uur tijdsverschil met Nederland en wat afstand betreft ook dichterbij Europa dan de rest van het Noord-Amerikaanse continent. Maar zo voelt het niet … het voelt echt alsof we in een uithoek van de wereld zitten. Ver weg van alle wereldproblematiek zoals IS, Trump en Noord-Korea. Back to basics met een enorm mooie uitgestrekte natuur, weinig verkeer en hele vriendelijke mensen.
Eenvoudige leefomstandigheden met veel kou en ijs in de winter. In het noorden eenvoudige vissersdorpen (zonder supermarkt) waar het leven vroeger hard was en misschien nu ook nog wel.
Met een mooie balans tussen genieten van dit eiland en in de gaten houden wat het weer gaat doen en wat dat betekent voor de delivery van de boot. Een periode waar we straks vast op terug gaan kijken als een bijzondere ‘in between’ tijd.
We komen in het naseizoen en de toeristen die we tegenkomen zijn (vooral in de ogen van de meiden) allemaal bejaard 😉 en vrijwel allemaal uit Canada zelf. Gelukkig hebben we het heel goed met ons viertjes en ook de afgelopen week komen we samen weer heel goed door. Ook leren we dingen over Newfoundland die we nog niet wisten vanuit het bezoek aan twee interessante musea … over de luchtvaart in Gander en over de zeehondenjacht bij Bonavista in de buurt. Helaas nog geen ‘moose’ gezien. Wel gegeten (Toine in een hamburger; het vlees is te taai voor ‘steak’).
Gelukkig is de afgelopen week iets minder spannend wat de delivery van de SeaQuest betreft. Die varen netjes zonder problemen naar de Azoren en liggen sinds gisteren op Horta. Nu in afwachting van wat de orkanen Maria en Lee gaan doen. Die gaan de komende week in de weg liggen op de route naar Halifax. Wat gaan we daarmee doen? We besluiten tot een change of plans … zie onder in dit bericht 😉. Eerst terug naar de afgelopen week in Newfoundland.
We krijgen al aardig door hoe we leuke plekken kunnen vinden om te verblijven. De eerste twee dagen zitten we in een saai hotel zonder uitzicht (met twee ‘queensize’ bedden op één kamer). De dagen erna zitten we in drie hele leuke gezellige huisjes aan de kust met uitzicht op zee, met een keuken zodat we zelf kunnen koken, eigen slaapkamers voor ons en de meiden en huislijkheid met zitplekken anders dan de bedden. We boeken voor het eerst in ons leven via Airbnb … dat is een aanrader! Dan kom je bij leuke en bijzondere accomodaties uit die vaak ook nog goedkoper zijn dan B&B’s en hotels via Booking.com.
De afgelopen week van dag tot dag ….
Maandag 18 sept varen we in 6 uur van North Sydney naar Port aux Basques op Newfoundland. Een prima tocht op een hele rustige zee en we zien zelfs walvissen, dolfijnen en een zeehondje. In Port aux Basques slapen we in een gezellig B&B vlak naast de ferry met gezellig in de avond en ochtend het toeter-geluid van het wegvaren en aankomen van de ferry.
De volgende dag rijden we 3,5 uur naar Gros Morne National Park en daar blijven we twee nachten in een ongezellige hotelkamer. Het is een prachtig park maar door het regenachtige weer kunnen we er niet zoveel doen. Er is wel een hot tub buiten bij het hotel. Daar gaan de meiden in als wij nog wat gaan wandelen. We eten twee avonden bij leuke familie restaurantjes, waar Toine de moose-burger eet. De tweede dag maken we een mooie wandeling naar watervallen toe; wel helemaal verregend maar het is gelukkig niet koud. Er zit een kapper naast het hotel, of all places in dit kleine dorp, en daar gaan Toine en ik allebei naar toe en we worden prima geknipt voor weinig geld 👍.
De dag dat we het park weer uitrijden is een heerlijke zonnige dag. We rijden in ruim 4 uur naar Twillingate, een vissersplaatsje aan de noordkust. Met overal langs de kant van de weg borden ‘let op moose’ en ook hoeveel ongelukken met moose dit jaar al hebben plaatsgevonden. In Twillingate hebben we een heel leuk huisje aan zee. In het voorjaar zie je hier de ijsbergen langs drijven. Ook zitten er veel walvissen en zeehonden. Voor ons een korte stop met wat snelle indrukken en en heerlijk glaasje wijn buiten in de avondzon. Wel heerlijk zo’n eigen huisje 🏡 met ook tijd voor wat huislijke gezelligheid zoals rustig internetten, lezen en kaartspelletjes spelen. En we volgen elke aflevering van Heel Holland Bakt en Expeditie Robinson zodra dat kan 🇳🇱.
Vervolgens weer een dagje ruim 4 uur rijden met een stop bij het luchtvaartmuseum in Gander en een wandeling in Terra Nova National Park. Het luchtvaartmuseum leert ons dat vanuit Gander de eerste trans-Atlantische vluchten plaatsvonden omdat dit de kortste route naar Europa is. In de tweede wereldoorlog vlogen vanuit hier gevecht-vliegtuigjes naar Engeland. Later maakten de eerste commerciële vliegtuigen hier een tussenstop voor vluchten tussen Europa en Amerika toen ze nog niet zo ver konden vliegen. En tijdens de koude oorlog was dit de enige vliegtuigroute tussen Rusland en Cuba. Tijdens 9/11 toen het Amerikaanse luchtruim was gesloten zijn hier 38 vliegtuigen gestrand en goed opgevangen. Zo zijn er heel wat onbekende en ook veel beroemde mensen in Gander geweest.
In Terra Nova National Park maken we een wandeling van een uur rondom een meer. In de korte broeken want het is heerlijk warm en zonnig. Aan het eind van de middag komen we bij ons huisje aan in Bonavista, genaamd ‘Sea Kissed Cottage’ (zie foto hierboven). Wat een ontzettend leuk kabouter-achtig huisje. Heel sfeervol ingericht met leuke kleuren en decoraties en lage plafonds (Toine moet erg opletten om z’n hoofd niet te stoten). We hebben uitzicht op zee vanuit alle kamers. Echt genieten om hier twee nachten te zijn.
We maken er een rustig dagje van. Eline besteed flink wat uurtjes aan het afronden van paper 4 (profielwerkstuk in het engels). Toine doet wat voor zijn toekomstige werk, Mira doet de financiële administratie en Marinthe kijkt vooral filmpjes. Tussen de middag eten we bij Neils café, een heel leuk tentje aan de kust met een kok uit Franstalig Zwitserland die hele lekkere crêpes kan maken. Het begint dan al aardig te waaien en voor de avond en nacht is storm voorspeld. Aan het eind van de middag maken we een kort tochtje naar de vuurtoren en daar zien we een zwarte wilde coyote. Waarschijnlijk al eerder door mensen gevoerd want hij is niet bang en volgt ons. Wel een beetje scary hoor. We eten gezellig thuis en spelen kaartspelletjes terwijl de wind hard om ons huisje giert. Dat gaat de hele nacht door en het is niet mogelijk om een raam open te zetten want dan waai je weg.
Het is zondag (24 sept) en het lijkt een wat saaie zondag te worden zonder plannen. Maar dat pakt heel anders uit. De wind is gaan liggen maar door de noordenwind is het behoorlijk koud (7 graden brrrr). Door toeval nemen we vanuit Bonavista naar de volgende plek een zijweg en komen we bij een heel interessant museum uit over de zeehondenvangst (‘sealing’). Dat is in de vorige eeuwen hier een enorme business geweest, voor olie en vacht. Beginnend in de 18e eeuw met hoogtepunt in 1844 en pas sterk gereguleerd in 1982 nadat milieuactivisten bezwaar zijn gaan maken vooral tegen de vangst van puppy’s voor hun witte vachtjes. Het is jarenlang hier de belangrijkste inkomstenbron geweest onder extreme omstandigheden (lopend over ijsschotsen in wind en kou) met veel verlies van mensenlevens. In de jaren 70 van de vorige eeuw groeit de jacht enorm door toename van commerciële jacht vanuit Europa (vooral voor het bont) en daarmee ook tot een zeer omstreden jacht. Daar heeft Newfoundland veel te lijden van gehad. Ze zijn trots op hun historie en voelen het als onrecht dat het zo negatief in de publiciteit komt. We lunchen in Trinity, een pittoresk dorpje. Daar boeken we een theatershow voor de avond in ‘The Rissing Tide Theatre’, een klein houten gebouw.
Ons huisje genaamd ‘Sam’s Nest’ ligt ten zuiden van Trinity aan het eind van een verlaten weggetje aan de zee. Opnieuw een superleuk huis en dit keer via Airbnb. Vanuit alle kamers uitzicht op zee en voor het eerst sinds Canada voor de meiden elk een eigen slaapkamer. Het theateroptreden is heel indrukwekkend. Een 1,5 durende monoloog van een dame over het zware leven van een vrouw van een visserman 50 jaar geleden. Terwijl ze de was doet in de keuken vertelt ze met veel emotie over haar leven. Het past echt bij deze dag. En zo wordt het een hele enerverende zondag.
Het eerste wat we altijd doen als we wakker zijn (en ook voordat we gaan slapen) is het checken van het weer in relatie tot de route die de PYD crew moet nemen om met de SeaQuest bij ons te komen. Vooral de app ‘Windy’ is daarbij handig. Daarnaast ook de officiële hurricane-site van Amerika. Zo ook vanmorgen. En dan kunnen we niet anders dan concluderen dat de orkanen Maria en Lee de komende 1,5 week flink in de weg gaan liggen. Dat wordt vast een week wachten op de Azoren en dan nog de nodige onzekerheid om hier te komen. En wij zeker een week langer in Canada? Dat voelt niet goed.
Het is een extreem orkaan-seizoen dit jaar. Als we geen aanvaring hadden gehad was de crew vast al in Halifax geweest maar hadden wij nog niet naar Florida kunnen zeilen. Als lange afstandszeilers zijn we gewend om onze plannen door het weer te laten bepalen. Zo ook nu en daarom besluiten we om de crew naar Bermuda te laten varen waar we zelf de boot gaan overnemen. Dat is voor de crew net zo ver als Halifax en wat weer betreft veel beter te doen. Voor ons is het geen probleem om naar Bermuda te vliegen (is maar 144 euro pp vanaf Halifax??!!). En zeilen van Bermuda naar Florida is ook korter voor ons met meer kans op goed weer. En dus een grotere kans dat we voor eind oktober in Florida zijn.
We boeken meteen de vluchten naar Bermuda voor komende zaterdag. Dan hebben we de tijd om terug te gaan naar Nova Scotia en twee dagen in Halifax door te brengen. Daarna een kleine week in Bermuda want de crew kan er naar verwachting rond 5 oktober zijn.
Een flinke ‘change of plans’ die we vandaag wel even moeten laten inklinken. Gelukkig is het mooi zonnig weer en een mooie wandeling langs de kust bij Trinity (Skerwink Trail) doet ons goed met onderweg lunchen in het zonnetje. Net gezellig gebeld met Inge en het hele gezin (gefeliciteerd 🎉🎉🎉) en zodadelijk lekker BBQ’en met een steak. De beslissing Bermuda voelt bij het hele gezin goed. Life is good!!!
Dit is de route die we op Newfoundland hebben gereden:
