Het is niet vaak dat je binnen één week in twee heel verschillende omgevingen zit zoals deze week. Van het uiterste verlaten noorden van Newfoundland waar de temperatuur al onder de 7 graden komt (en de verwarming aan is) naar het warme zonnige Bermuda waar het bijna 30 graden is (en de airco aan is). Ze hebben gemeen dat beide landen tot het Britse Gemenebest behoren en daar is dan ook alles mee gezegd.
Deze week staat vooral in het teken van reizen. We hebben twee lange reisdagen terug naar Nova Scotia in de auto en op de ferry (met ook de verjaardag van Marinthe 🎉🎉🎉). Dan twee leuke dagen in Halifax; de eerste met alleen maar regen en de tweede met een lekker zonnetje maar wel koud). Vervolgens twee prima vluchten van Halifax naar New York en na een korte overstap door naar Bermuda.

Tja, en nu dus ‘opeens’ in Bermuda. We zitten in een leuk huisje dat onderdeel is van ’The Saint George’s Club’. Met een mooi zwembad, in het oude stadje historische St George in het noorden van Bermuda. Wat een overgang. Bijna niet te geloven … dat moeten we zelf ook wel even verwerken. Hier blijven we ruim een week totdat de SeaQuest er is.

En natuurlijk volgen we deze week ook weer goed hoe het de crew en de SeaQuest vergaat. Dat zit toch continu in ons hoofd. Zeker als ze niet aan het varen zijn. Ze blijven een paar dagen in Horta in afwachting van het verloop van de orkanen Maria en Lee. In de tussentijd poetsen ze het witte polyester en dat ziet er mooi glimmend uit. Ook blijkt dat onze schildering uit 2010 nog heel duidelijk op de kade staat terwijl hier elke dag het vuilnisautootje draait, en de SeaQuest ligt er dichtbij. Nu moet de reis naar Bermuda wel goed komen 😉.

Zodra duidelijk is dat Lee naar het noorden gaat en niet in de weg ligt vertrekken ze. Voor ons een goede les in geduld hebben … wij zouden zelf al twee dagen eerder zijn gegaan via een zuidelijke route. We zijn dan ook heel blij als ze echt vertrekken en beginnen aan het laatste stuk zeilen naar ons toe. Wanneer de SeaQuest in Bermuda aankomt is nog even afwachten. We rekenen met qtVLM (routeringsprogramma) uit dat de route tussen de 10 en 14 dagen zal zijn. We gaan de komende dagen in de gaten houden welke route ze nemen met welke snelheid en of dit een beetje overeenkomt met hetgeen qtVLM adviseert en welk percentage gebruik van het polaire diagram (snelheidsdiagram van onze boot) het beste past (70, 80 of 90 %).

De afgelopen week van dag tot dag. Op maandag 26 sept rijden we de ruim 800 km terug naar Port aux Basques. Gewoon een dag in de auto zitten, maar gelukkig met weinig verkeer en daarom heel relaxed rijden. Ook nu weer geen eland gezien 😅. Onderweg bellen we met Opa Wim voor zijn 81e verjaardag 🎉. We slapen in hetzelfde B&B en eten in het zelfde tentje als op de heenweg en hebben een heel mooi gesprek tijdens het eten, dat zijn voor ons alle vier hele waardevolle familiemomenten.

Het is een gezellige B&B en daardoor kunnen we de volgende ochtend in een enigszins huiselijke sfeer de verjaardag van Marinthe vieren. Met ballonnen, een chocoladetaart met 16 kaarsjes, oorbellen en een kettinkje uit het winkeltje in Trinity en een tegoedbon voor een goede stijltang. De rest van de dag is wat minder een verjaardag … die brengen we zes uur op de ferry door en daarna vier uur rijden in de auto naar Halifax. Het is 23.30 uur als we in het huis (via Airbnb) in Dartmouth/Halifax aankomen. Een beetje unheimisch, maar we zijn moe en gaan dus maar gewoon slapen.

Even twijfelen we (vooral Mira) of we in het huis blijven voor nog een nacht, maar het huis zelf is prima en er is goede wifi. Ondanks de regen gaan we de stad in.

Eerst naar het Maritiem Atlantic Museum met een expositie over de Titanic. Niet alleen over de ramp zelf maar vooral ook over de rol die de stad Halifax heeft gespeeld in de dagen na de ramp met het redden van overlevenden en het bergen van doden. Veel 1e klas passagiers zijn gered en bijna alle 3e klas passagiers zijn verdronken. Indrukwekkend om te zien. Als ‘opwarmer’ hadden de meiden op de ferry de film Titanic al gezien. Toepasselijk want niet ver hier vandaan is de Titanic gezonken door een Newfoundland ijsberg. En de eerste tekenen van de ramp zijn opgevangen door ‘Marconi’s remote wireless outpost at Cape Race’ op Newfoundland. Veel doden zijn begraven in Halifax.

Het blijft maar regenen dus we vluchten een grote shoppingmall in. We vinden daar een mooie stijltang voor Marinthe en twee mooie zwembroeken voor Toine 🏊🏻. ‘s Avonds het verjaardagsdiner in Montana’s (met lekkere steak en ribs) en dat is weer een mooi familiemoment.

De tweede dag in Halifax is lekker zonnig. We bekijken de Citadel en het oude fort met een mooi uitzicht over de stad en daarna lopen we de Harbourwalk af naar het einde, langs twee grote cruiseschepen, naar Pier 21. Vooral Toine is altijd blij om cruiseboottoeristen te zien 😉. Veel immigranten zijn via de immigrationoffice van Pier 21 Canada binnengekomen. Zo ook Teun en Trudy in mei 1951. Het is nu een heel mooi ingericht museum. Met ook het archief met info over iedereen die is binnengekomen. Helaas zijn de gegevens van Teun wegens de wet op de privacy niet inzichtelijk voor ons. Aan het eind van de middag rijden we naar het hotel bij de Airport en organiseren we alle tassen en gooien we spullen weg die niet mee het vliegtuig in mogen. We eten daar en gaan op tijd naar bed.

De wekker gaat om 4 uur (maar Toine is al vanaf 2.15 uur wakker). Meteen door naar het vliegveld, inchecken en ook al door de US douane. We hebben de laatste ‘early morning flight’ van het seizoen om 6 AM (en daarom wordt het door de ogen gezien dat één van onze tassen te zwaar is en we eigenlijk $100 moeten bijbetalen). We zitten helemaal achterin het vliegtuig vlak naast de motoren. Wat een lawaai. Verder een prima vlucht van 2 uur met mooi uitzicht op de eilanden bij Boston, Long Island en New York. Overstappen is nog nooit zo makkelijk geweest; het is maar twee gates verder. De vlucht naar Bermuda is heel relaxed. Ook weer redelijk achterin het vliegtuig maar die is maar voor de helft gevuld. Het is maar 1,5 uur vliegen, onderweg zien we alleen maar zee en op het laatst Bermuda.

Het aankomen in Bermuda is een feest. Wat een mooi blauw water, heerlijke temperatuur en hele vriendelijke mensen. Door de douane was nog even een dingetje omdat we geen returnticket hebben en met de boot vertrekken op een datum die we nu nog niet precies kennen. We moeten mee naar een kantoortje en na het betalen van luchthaven belasting mogen we door. De middag vermaken we ons vooral in en om het zwembad. Bermuda schijnt volgens internet behoorlijk duur te zijn; uiteten en supermarkt meer dan twee keer zo duur dan in Nederland? De eerste indruk na flink wat boodschappen doen in de supermarkt valt ons mee. We eten ‘thuis’ en dat zullen we de komende dagen wel vaker doen. Na een spelletje boerenbridge gaan we op tijd naar bed.

Vandaag regent het de hele dag en is het meteen een stukje koeler. Voor de rest van de week ziet het weer er gelukkig wel goed uit. We kunnen hier elke dag zwemmen, ook in de regen gaat dat prima! Ook is er een tennisbaan met vier rackets die we kunnen lenen van de receptie. We zullen ons de komende week ongetwijfeld prima vermaken met veel zwemmen, tennissen en af en toe wat sightseeing. Met daarnaast de route van de SeaQuest volgen. We zijn erg blij dat we Bermuda hebben gekozen, want nu naar Halifax varen is met alle weersystemen niet goed te doen. Ze zijn eerst bijna twee dagen westelijk gevaren en nu de laatste 5 uur zuid-zuidoost. Lang leve het positierapport van de Iridium Go die bijna elk uur netjes een plotje zet (zie bij tabblad ‘Waar zijn we?’)👍.